Κύριοι συνάδελφοι, ο καθένας στη διαδικασία αυτή συμμετέχει και με τις εμπειρίες του.
Εγώ έτυχε να γεννηθώ σε μια προνομιούχο περιοχή από άποψη υγροτόπων, την Αιτωλοακαρνανία και μάλιστα το χωριό μου ήταν δίπλα στον Εύηνο και μεγάλωσα με το ποτάμι, όπου εκεί έμαθα κολύμπι, εκεί ψάρευα και εκεί πότιζα τις κατσίκες μου.
Έζησα, λοιπόν, όλη την περιοχή Εύηνος, Αχελώος, Μόρνος, που δυστυχώς, δεν πηγαίνει νερό στις εκβολές του, λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου και κοντά ακόμα και ο Αμβρακικός και οι Λίμνες Τριχωνίδα, Ζερός και Αμβρακία.
Ακόμα έζησα και όλη την εξέλιξη. Ο Εύηνος, δηλαδή, στον οποίο εγώ πότιζα τα ζώα μου, πλέον, δεν πίνεται, διότι κάποιες μονάδες - μικρά εργοστάσια έγινα πιο πάνω, νεροτριβές που χρησιμοποιούν διάφορα φάρμακα για να πλένουν και γιατί το μεγαλύτερο μέρος του νερού έρχεται να ποτίσει την Αττική.
Ο Μόρνος, λοιπόν, αποξηράθηκε πλήρως και η βασική πηγή του Εύηνου έχει εκτραπεί προς τη Λίμνη του Μόρνου και στην Αττική και ένα μικρό κομμάτι πάει προς τη θάλασσα.
Βέβαια, την περίοδο που ζούσα εγώ εκεί, το καλοκαίρι δεν πήγαινε νερό στη θάλασσα, διότι έπαιρναν όλο το νερό για να ποτίζουν τις πεδιάδες και δεν ήξεραν τότε, ότι για να φυλάξουν αυτόν τον βιότοπο της εκβολής, που ήταν ένας σπουδαίος βιότοπος, έπρεπε ένα μεγάλο ποσοστό να πηγαίνει στη θάλασσα.
Στη συνέχεια αυτό το ποτάμι κακοποιήθηκε.
Εκτός από την εκτροπή, αυτή τη στιγμή όλα τα εργοτάξια της πάρα-Ιόνιας οδού της εταιρίας είναι μέσα εκεί. Και όταν λοιπόν συγκέντρωσα τους συλλόγους - ήμουν πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου του χωριού της περιοχής- για να δούμε τι θα κάνουμε με τον Εύεινο, ξέρετε ποιους είχα απέναντί μου; Κάποιους εργάτες που δούλευαν στην εταιρία αυτή. Δηλαδή ο άνθρωπος βλέπει την μικροωφελιμότητα του εκείνη τη στιγμή και δεν βλέπει το μέλλον των παιδιών του. Και το πιο τραγικό απ’ όλα είναι ότι εκεί ψηλά που βρίσκεται το εργοτάξιο τα λάδια από τη συντήρηση των μηχανημάτων και όλα αυτά καταλήγουν κάτω στον υδροφόρο ορίζοντα διότι ο Εύεινος εκτός από τα επιφανειακά νερά έχει ένα δεύτερο ποτάμι που κατεβαίνει κάτω και από εκεί υδρεύεται το Μεσολόγγι , όλα τα γύρω χωριά ,Ευεινοχώρι, Γαλατάς, μεγάλα χωριά και τώρα ετοιμάζουν να υδρεύσουν και το Αιτωλικό. Εκεί πάνω λοιπόν έχουν άμμοχάλικα για την εταιρεία και έχουν και την εγκατάσταση και δεν σκέφτονται το νερό που πίνουν τώρα αυτή τη στιγμή, και θα εναντιωθούν γιατί πιθανόν θα έχαναν τη δουλειά τους πέντε έως δέκα εργάτες, οι οποίοι δεν θα έχαναν την δουλειά τους, απλώς θα κόστιζε λίγο παραπάνω το έργο. Αυτή είναι λίγο-πολύ η αντιμετώπιση όλων των έργων και στην Αττική και σε όλη την Ελλάδα. Δηλαδή βλέπουμε την άμεση ωφελιμότητα δηλαδή τι θα ωφεληθούμε τώρα, και δεν βλέπουμε το καλό όλων. Δεν θα δεις καλά τον βιότοπο της περιοχής, τον υγρότοπο αν δεν βλέπεις όλο τον πλανήτη μπροστά σου. Αν δεν καταλάβεις ότι ο πλανήτης αυτός θέλει άλλη συμπεριφορά και πώς άνθρωπος δεν είναι μόνο ύλη και καταναλωτής. Είναι και κάτι πιο σύνθετο, πιο πνευματικό, με ηθικές αξίες και η ηθική λέει ότι πρέπει να προστατευτούν και τα άλλα είδη ζωής. Αυτό είναι στοιχειώδες, είναι νομίζω και η βάση της οικολογικής σκέψης την οποία υπερασπίζουμε και στο Κοινοβούλιο και έχω εδώ και εκπροσώπους της Περιφέρειας και στην Περιφέρεια την ίδια δουλειά έκανα. Και βεβαίως έχουμε πάρα πολλές φορές απέναντί μας και Φορείς της Αυτοδιοίκησης και Δήμους και Περιφέρειες όταν πάμε να σώσουμε το ρέμα της Ραφήνας, πάμε να σώσουμε το ρέμα της ΠικρόΔάφνης που δεν το μεταχειριζόμαστε με τον καλύτερο τρόπο. Οι μελέτες οι αντιπλημμυρικές γίνονται με τον χειρότερο τρόπο γιατί εγώ είμαι Μηχανικός και ξέρω: Το πρόβλημα των ρεμάτων δεν είναι να κάνεις ένα τοιχίο από εδώ και ένα από εκεί η και να το σκεπάζεις ακόμα και στο τέλος να έχει την τύχη που είχαν ακόμα ο Βριλησσός,ο Ιλισσός ο Κηφισσός και όλα τα ρέματα. Υπάρχουν και άλλες τεχνικές. Καταρχήν μπορείς να βγάλεις από μέσα τα αυθαίρετα που κτίζονται, τις μάντρες που στενεύουν την κοίτη. Πρέπει να αλλάξουμε εντελώς λογική. Να σεβαστούμε το θαύμα που λέγεται Πλανήτης και Ζωή και αν το σεβαστούμε αυτό πρέπει να σκεφτούμε με την λογική της Αειφορίας και για το συμφέρον του ανθρώπου. Για το πραγματικό συμφέρον του ανθρώπου και όχι για αυτόν τον ψεύτικο καταναλωτισμό, σίγουρα θα βρούμε τρόπους να τα φτιάξουμε. Αλλά για να τα κάνουμε αυτά-εγώ συγχαίρω τις εθελοντικές περιβαλλοντικές οργανώσεις όπως είναι η Ορνιθολογική, το WWFκαι οι άλλες οργανώσεις και οι τοπικοί σύλλογοι, διότι περισσότερο σε αυτούς στηριζόμαστε και όχι στον τρόπο που διοικείται σήμερα το κράτος και πώς έχουν καταντήσει οι αντίστοιχες υπηρεσίες. Μιλάω συνολικά. Υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις αλλά όμως περισσότερο στηριζόμαστε σε αυτές τις οργανώσεις. Το θέμα είναι τι θα κάνουμε; Αν Έχουμε ευθύνη εμείς οι Οικολόγοι, δύο Βουλευτές είμαστε και ο ένας είναι Υπουργός, και το λέω γιατί ο φίλος μου ο Γιάννης πρέπει να σώσει πράγματα. Τι θα κάνουμε: Πρώτον εκπαίδευση. Κάνω αγώνα με το Νίκο Φίλη να περάσει η περιβαλλοντική εκπαίδευση σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης και να περιλαμβάνει και όλους τους μαθητές και όχι μόνον εθελοντικές ομάδες που θα ξεκινάει από βιωματικά στοιχεία από το νηπιαγωγείο και το δημοτικό και θα φτάνει στην επιστημονική οικολογία. Όταν βρίσκονται στο γυμνάσιο και στο λύκειο θα μαθαίνουν οι άνθρωποι πως θα διαχειρίζονται τους φυσικούς πόρους. Πώς θα διαχειρίζονται τον πλανήτη για να έχουν μέλλον αυτοί και τα παιδιά τους. Στην εκπαίδευση πρέπει να συμπληρωθεί η ενημέρωση, το κάθε επίπεδο, Περιφέρεια, δήμος θυμόσαστε κ. Παρασκευοπούλου; Είχα κάνει μια πρόταση για ένα ντοκιμαντέρ για τον πλανήτη. Είχε εγκριθεί και κάπου μέχρι εδώ έχει κολλήσει. Λέω ότι σε κάθε επίπεδο πρέπει να δούμε πώς θα φτάσει το μήνυμα και χρησιμοποιώντας τα μέσα ενημέρωσης και με εκδηλώσεις στον κόσμο. Και εδώ και για την επιτροπή μας πρέπει να κάνουμε κάποιες εκδηλώσεις ευαισθητοποίησης.
Λέω ότι σε κάθε επίπεδο πρέπει να δούμε, πώς θα φθάσει το μήνυμα χρησιμοποιώντας τα μέσα ενημέρωσης και με εκδηλώσεις στο κόσμο, αλλά και εδώ στην Επιτροπή μας πρέπει να κάνουμε κάποιες εκδηλώσεις ευαισθητοποίησης.
Εμείς, οι βουλευτές που συμμετέχουμε σε αυτές τις επιτροπές τα ξέρουμε απέξω και ανακατωτά, όμως η κοινωνία, η μεγάλη πλειοψηφία δεν τα γνωρίζουν.
Σας ευχαριστώ πολύ.