Ο Γιώργος Δημαράς τοποθετήθηκε στην κοινή Συνεδρίαση της 25.4.2016 της Διαρκούς Επιτροπής της Βουλής Κοινωνικών και Οικονομικών Υποθέσεων κατά τη συζήτηση του Νομοσχεδίου «ΕΝΙΑΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ- ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ, ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ – ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΥΧΕΡΩΝ ΠΑΙΓΝΙΩΝ».
"Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
οι πολίτες έχουν μια δικαιολογημένη μεγάλη αγωνία. Έχουν αγωνία, για το εάν θα μπορούν να πάρουν συντάξεις τα επόμενα χρόνια, εάν θα μειωθεί η ανεργία για να βρουν τα παιδιά τους δουλειά, εάν θα έχουν τροφή τα παιδιά τους και τι ζητούν από εμάς τους πολιτικούς; Αν θέλετε να ακούσετε αυτό που μου λένε είναι: «συνεννοηθείτε και διορθώστε τα λάθη που μας έφεραν ως εδώ».
Δυστυχώς, δεν υπάρχει κλίμα συνεννόησης, δεν υπάρχουν προτάσεις και αντιπροτάσεις ούτε από τα δύο κόμματα, τα οποία έχουν τη μεγάλη ευθύνη για το πώς ήρθαμε ως εδώ. Λίγες είναι οι εξαιρέσεις, υπάρχουν όμως εξαιρέσεις.
Η ανάγκη μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού συστήματος στην Ελλάδα είναι αναγκαία, και το γνωρίζουν όλοι όσοι ξέρουν την κατάσταση. Η κακή διαχείριση του δημόσιου χρήματος τις προηγούμενες δεκαετίες και οι πολιτικές πελατειακών παροχών, χωρίς ένα συγκροτημένο σχέδιο για την βιώσιμη χρηματοδότηση των ταμείων, προκάλεσαν την κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος. Θα πρέπει να κατανοήσουμε, ότι δεν υπάρχει λύση χωρίς θυσίες και χωρίς αλλαγή παραγωγικού και καταναλωτικού μοντέλου, που θα οδηγήσει σε μια βιώσιμη οικονομία, αλλά και σε μια βιώσιμη κοινωνία.
Ωστόσο, το ασφαλιστικό σύστημα δεν μπορεί να το δούμε χωριστά από το ευρύτερο κοινωνικό και οικονομικό σύστημα. Είναι παραπάνω από φανερό, ότι τις προηγούμενες δεκαετίες αναπτύξαμε μια ανισόρροπη οικονομία, χωρίς θεμέλια, για τα οποία καλούμαστε σήμερα όλοι να πληρώσουμε τον λογαριασμό.
Με την προτεινόμενη από την Κυβέρνηση, ασφαλιστική μεταρρύθμιση, καθιερώνεται ένας κοινωνικός πυλώνας, που εξασφαλίζει μια ελάχιστη εγγυημένη σύνταξη για όλους, αλλά και ένας πυλώνας ανταποδοτικού χαρακτήρα, που θα έχει μια σχέση αναλογίας με την συνεισφορά στα ασφαλιστικά ταμεία. Παρέχεται προστασία των κύριων συντάξεων, που έχουν ήδη υποστεί αλλεπάλληλες μειώσεις τα τελευταία χρόνια.
Υπάρχουν όμως μερικές αλήθειες, που πρέπει να ειπωθούν.
Πρώτον, δεν υπάρχει τρόπος να έχουμε συναίνεση για μία αποδεχτή λύση, εάν δεν ενημερώσουμε τους πολίτες, για το ποια είναι η πραγματική κατάσταση της οικονομίας της χώρας. Επιτέλους, να πούμε και να ειπωθεί από όλες τις πλευρές, ολόκληρη η αλήθεια. Στο χρόνο που έχω σήμερα στη διάθεσή μου θα αναφέρω μερικές από αυτές τις αλήθειες και όποιος ή όποια τις αμφισβητεί, θα ήθελα να μου το πει. Πρώτον, το κόστος του ασφαλιστικού - συνταξιοδοτικού είναι μεγαλύτερο από το 17% το Ακαθάριστου Εθνικό Προϊόντος, όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι λίγο κάτω από το 12% του Α.Ε.Π.. Δεύτερον, οι χώρες που έχουν μικρούς φορολογικούς συντελεστές, όπως για παράδειγμα η Βουλγαρία, η Ρουμανία κ.λπ., με φορολογικό συντελεστή 10% με 16% έχουν συντάξεις περίπου 170 έως 300 ευρώ το μήνα.
Δεύτερον, για να διατηρήσεις τις σημερινές συντάξεις που έχουμε στην Ελλάδα, με ένα μέσο όρο περίπου 900 €, απαιτούνται δυστυχώς μεγαλύτεροι φόροι και στα φυσικά πρόσωπα και στις επιχειρήσεις που τις φορολογούμε με 29% και 33% και δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια. Ή θα κρατήσουμε τις συντάξεις και θα επιβάλουμε φόρους, ή ας ψάξουμε να βρούμε άλλες πηγές από τα διαφυγόντα κέρδη και αφού τα βρούμε πρώτα, μετά θα δούμε τι θα κάνουμε.
Τρίτον, δεν υπάρχει τρόπος να πάρει μπροστά η οικονομία, εάν δεν περιοριστεί η δαπάνη στο συνταξιοδοτικό, όπως και άλλες δαπάνες του κράτους. Διατηρώντας το μέγεθος της δαπάνης στο ασφαλιστικό και προσθέτοντας φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, παρεμποδίζουμε την ανάπτυξη της οικονομίας και έτσι κλείνουν οι επιχειρήσεις.
Τέταρτον, ο κανόνας νοικοκυρέματος είναι ανάγκη να υπάρξει σε όλα τα Υπουργεία. Πρώτα συγκεντρώνουμε πόρους και πλεονάσματα και μετά μοιράζουμε το κοινωνικό μέρισμα που θέλουμε.
Πέμπτον, ανεξάρτητα από πιέσεις και διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, για να βγούμε από το αδιέξοδο, θα πρέπει να είναι δική μας συνειδητή η επιλογή, να έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα, να μάθουμε να ζούμε με αυτά που εισπράττουμε, χωρίς να απαιτούμε επιπλέον φορολογία των παραγωγικών επιχειρήσεων. Και μιλάω για τις παραγωγικές επιχειρήσεις που θα βελτιώσουν το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών.
Έκτον, η θεωρία, ότι με τις μεγάλες συντάξεις τροφοδοτείται μέσω της κατανάλωσης η οικονομία, η θεωρία του Κέϊνς δηλαδή, είναι η μισή αλήθεια. Γνωρίζουμε, ότι στη χώρα μας τα μεσαία και τα μεγάλα εισοδήματα καταναλώνουν, κυρίως, εισαγόμενα προϊόντα. Η λύση θα βρεθεί εάν προσανατολίσουμε πόρους, κεφάλαια και εργασία σε παραγωγικούς τομείς και όχι στην κατανάλωση. Αρκετοί πολίτες ερωτούν, δεν είναι άδικο να μειώνονται οι συντάξεις; Ακόμα και οι μεγαλοσυνταξιούχοι έχουν πληρώσει ανάλογες εισφορές, αλλά εγώ ερωτώ: δεν έχει δίκιο ο εργάτης που έμεινε άνεργος και δεν έχει καν συμπληρώσει τα ένσημα για να πάρει την πλήρη σύνταξη; Δεν έχει δίκιο ο μικρομεσαίες επιχειρηματίας που έκλεισε την επιχείρηση και χρωστάει παντού, στη Δ.Ε.Η., στην εφορία, σε μισθώματα; Ο νέος που σπούδασε και δεν βρίσκει δουλειά; Όλοι έχουν δίκιο, όμως το πρόβλημα πρέπει να το δούμε συνολικά σαν χώρα και όχι μεμονωμένα, για να μοιράσουμε δίκαια τα προβλήματα και τις δυσκολίες μας. Είχα εκφράσει σοβαρές επιφυλάξεις στον Υπουργό για το αρχικό σχέδιο, το ασφαλιστικό, αλλά πρέπει να παραδεχτώ, ότι πολλά από αυτά που είχα θέσει, έχουν θεραπευθεί. Για τον φτωχό Έλληνα αγρότη που το πραγματικό εισόδημά του είναι 2.500 – 3.000 ευρώ το έτος, ερωτώ, πώς θα πλήρωνε την αύξηση, όταν με βάση το αρχικό σχέδιο από τα 900 θα πήγαινε στα 1.544 ευρώ.
Με τις αλλαγές που περιλαμβάνει το νέο σχέδιο, το 20% υπολογίζεται στο 70% του ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη, δηλαδή, έχουμε μια σοβαρή μείωση από τις αρχικές εισφορές. Το κράτος εγγυάται ως βάση την εθνική σύνταξη για τα 20 χρόνια που είναι 384 ευρώ και σε αυτή προστίθεται η αναλογική σύνταξη. Θα υπάρχει για όλους τους Έλληνες ηλικιωμένους ένα ελάχιστο ποσό των 360 ευρώ και για όσους δεν θα έχουν ασφάλιση για δεκαπέντε με είκοσι χρόνια. Η μείωση που γίνεται για την εξοικονόμηση των 174 εκατομμυρίων από τις επικουρικές συντάξεις, γίνεται με έναν τρόπο που δεν θίγονται οι χαμηλοσυνταξιούχοι που έχουν άθροισμα συντάξεων κάτω από 1.300 ευρώ.
Επίσης, μπαίνει ένα πλαφόν 2.000 στους χαμηλοσυνταξιούχους. Εδώ κύριε Υπουργέ, νομίζω, ότι το δίκαιο θα ήταν, όπως και στο ποσό των 2.000 που θα είναι μικτά, έτσι και στις 3.000 που βάζετε πλαφόν για τις πολλαπλές συντάξεις, θα πρέπει και εκείνα να είναι μικτά. Εδώ να πω ότι ίσως θα έπρεπε και το πλαφόν των 3.000 να είναι και λίγο παρακάτω.
Τέλος, έχω ένα ερωτηματικό: Στις ΟΕ όπως είδαμε με ένα λάθος υπολογισμό τα κέρδη δεν αποτελούν διανεμόμενο μέρισμα, αλλά αυτός που συμμετέχει επανεπενδύει τα κέρδη του και δεν τα βάζει στην τσέπη. Τελικά, θα συμφέρει κάποιον να κάνει ΑΕ αλλά αυτό θα καταστρέψει τους μικρούς. Πρέπει να το δούμε και αυτό το σημείο. Είναι ένα πρόβλημα αυτό, γιατί για εκείνον που έχει για παράδειγμα δύο Ο.Ε., και το μερίδιό του κατανέμεται και πάει το 20% για ασφαλιστική εισφορά, δεν μένουν χρήματα για να επανεπενδύσει. Θα ήθελα να το προσέξετε αυτό. Σας ευχαριστώ πολύ".