Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
ίσως είμαι εκτός κλίματος, όταν θέτω ζητήματα της οικολογίας που υπερβαίνουν τη λογική, όσο αφορά στο τι μας συμφέρει σήμερα και στο τι μας συμφέρει βραχυπρόθεσμα. Αυτό που συμφέρει τους πολίτες μακροπρόθεσμα και την ίδια τη ζωή στον πλανήτη, είναι αυτό που προτείνει η Πολιτική Οικολογία και εν μέρει η Αριστερά, δηλαδή η αλλαγή του μοντέλου κατανάλωσης, η αλλαγή του μοντέλου παραγωγής, η αλλαγή του κοινωνικού, οικονομικού συστήματος.
Έχουμε ηθική υποχρέωση απέναντι στα παιδιά μας και τις επόμενες γενεές να κάνουμε, ότι είναι δυνατόν για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Να υπερβούμε τις δεσμεύσεις που έχουμε από τις διεθνείς διασκέψεις και συμφωνίες όπως του Παρισιού. Θα πρέπει να αλλάξουμε τη ζωή μας και τις συνήθειες μας. Ο στόχος μας πρέπει να είναι να καλυφθούν για λόγους οικοδόμησης, βιώσιμης και ανθεκτικής οικονομίας αυτοί οι στόχοι και να τους υπερβούμε.
Οι δύο βασικοί άξονες της στρατηγικής μας είναι οι εξής:
Ο πρώτος είναι ο περιορισμός της κατανάλωσης ενέργειας, που σημαίνει μονώσεις, αλλαγή στα μέσα μεταφοράς, αλλαγή στη ζωή μας.
Ο δεύτερος είναι η παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ. Έχουμε αναλάβει στόχους, υποχρεώσεις, ότι θα πρέπει από ΑΠΕ να καλύψουμε το 20% της συνολικής ενέργειας της χώρας μέχρι το 2020. Από ΑΠΕ να καλύψουμε το 40% της ηλεκτρικής ενέργειας. Από ΑΠΕ να καλύψουμε το 10% στις μεταφορές, που είναι και το πιο δύσκολο, γιατί πρέπει να μετακινηθούμε από το αυτοκίνητο στο τρένο. Επίσης, να φτάσουμε στο 20% για θέρμανση και ψύξη.
Σκεφτείτε, ότι αυτός ο στόχος το 2050 πρέπει να είναι σχεδόν 100% σε όλα. Επομένως, μη διστάζουμε να πάρουμε τολμηρές αποφάσεις για αυτά που πρέπει να κάνουμε σήμερα. Το νομοσχέδιο αυτό εξορθολογίζει την αγορά που είχε πολλές στρεβλώσεις. Το 2000 διαμορφώθηκε στη χώρα μας ένα σύστημα, το οποίο έδινε έμπροστο βάρος σε μεγάλες τιμές στις ΑΠΕ, κυρίως στα φωτοβολταϊκά. Αυτό δημιούργησε ελλείμματα και προβλήματα. Παράλληλα οι τεχνολογίες ωρίμαζαν και έγιναν φθηνότερες, χωρίς όμως να ληφθεί υπόψη στη διαμόρφωση των τιμών αποζημίωσης. Θα είναι επιλογή μας η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ - και να το ξέρουμε - για τις επόμενες δεκαετίες, έστω και αν κοστίζουν περισσότερο. Από άποψη λογικής τι μας συμφέρει; Θα καταργήσουμε τις ΑΠΕ;
Θα πρέπει να κάνουμε μια στρατηγική ανάπτυξης των ΑΠΕ που θα έχει κάποιες γενικές αρχές. Θα πρέπει να τεθούν περιορισμοί εγκατάστασης ΑΠΕ στη γη υψηλής παραγωγικότητας, κυρίως για τα φωτοβολταϊκά. Πρέπει να προστατέψουμε τη γη που παράγει τα τρόφιμα. Στο σχεδιασμό θα πρέπει να ληφθούν υπόψη θέματα όπως τοπικότητα, νησιωτικότητα και ενεργειακή αυτάρκεια των περιοχών. Θα πρέπει να εξετασθεί η δυνατότητα κατασκευής οικιακών μικροδικτύων για μείωση των απωλειών.
Σημαντικό θέμα είναι το θετικό ισοζύγιο στην ενέργεια και θα πρέπει να επιδιώξουμε ενεργειακή αυτάρκεια, έστω και αν μας κοστίζει λιγότερο το να εισάγουμε ενέργεια από γειτονικές χώρες. Αυτό μας κάνει και ως οικονομία και ως κοινωνία πιο αυτάρκεις. Σημαντική είναι και η ανάπτυξη και της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας μέσα στον τομέα της ενέργειας. Ζητήματα που θα πρέπει να λυθούν μετά το νομοσχέδιο, θα πρέπει να μπει ένα χρονοδιάγραμμα για τροποποίηση του χωροταξικού για τις ΑΠΕ με συνεργασία του Γενικού Γραμματέα Ενέργειας, της Γενικής Γραμματείας Περιβάλλοντος κλπ.
Ήθελα επίσης να αναφερθώ κύριε Υπουργέ στο θέμα Πάρκο Τρίτση. Έχουμε τώρα ένα 9μελές Δ.Σ. στον φορέα διαχείρισης. Δηλαδή η Περιφέρεια ορίζει τρεις, ο ΑΣΔΑ έναν, το Υπουργείο έναν, οι Δήμοι δύο, το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο έναν και το ΕΜΠ έναν. Εγώ ξέρω ότι οι άνθρωποι που πονάνε το πάρκο είναι αυτοί που ζουν δίπλα, που δουλεύουν εκεί, όπως περιβαλλοντικοί σύλλογοι και άλλοι σύλλογοι. Γι’ αυτό θα πρότεινα, χωρίς να αλλάξουμε τις ισορροπίες, να προστεθούν δύο άτομα, όπως το περιγράφει η παρ. ζ του άρθρου 54, τα οποία θα ορίζονται από την αυτοδιοίκηση. Δηλαδή πάλι ο συσχετισμός θα είναι υπέρ της αυτοδιοίκησης και των δήμων που θα έχουν τον πρώτο λόγο. Έτσι πιστεύω θα είναι πιο σωστό το Δ.Σ. και θα έχουμε καλύτερες ισορροπίες, αλλά προπαντός καλύτερα αποτελέσματα για το ίδιο το πάρκο.
Αυτά κύριε υπουργέ, τα υπόλοιπα στην Ολομέλεια.