Στον πυρήνα της πολιτικής οικολογίας είναι:
- η προστασία της φύσης και των φυσικών πόρων.
- η δράση κατά της κλιματικής αλλαγής,
- η οικοδόμηση βιώσιμης οικονομίας.
Στις σημερινές συνθήκες και με τις προβλεπόμενες καταστάσεις κρίσεων είναι αναγκαία:
-η οικοδόμηση μιας οικονομίας που δεν καταρρέει σε διεθνείς και περιφερειακές αναταράξεις και είναι συμβατή με τη γενική βιωσιμότητα του πλανήτη και του τόπου.
-η οργάνωση της κοινωνίας με τρόπο ώστε να εξασφαλίζει την αρμονική συμβίωση με δίκαιη κατανομή του παραγόμενου πλούτου, δημοκρατία και ελευθερία.
-η επιβίωση του ανθρώπου με προστασία των βασικών αγαθών που είναι:
ΝΕΡΟ-ΤΡΟΦΗ-ΕΝΕΡΓΕΙΑ.
-
η αλλαγή του προτύπου παραγωγής και κατανάλωσης με ένα διαφορετικό υπόδειγμα ζωής.
Η αντίθεσή μας στις εξορύξεις βασίζεται στους εξής λόγους:
1.Πρώτος και βασικός λόγος
Η ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ
Είναι κατεπείγουσα ανάγκη η αλλαγή στο ενεργειακό μοντέλο, για την αντιμετώπιση του προβλήματος της κλιματικής αλλαγής, ένα πρόβλημα που αφορά όλους μας, αλλά και τις επόμενες γενιές.
Οι εξορύξεις πετρελαίου και λιγνίτη πρέπει να αποτελέσουν παρελθόν.
Ειδικότερα, επειδή η χώρα μας είναι πλούσια σε ενεργειακούς πόρους και Ανανεώσιμες Πηγές, γι' αυτό και επιμένουμε ότι θα έπρεπε ήδη να έχει προχωρήσει θεσμικά ο νέος μακροχρόνιος ενεργειακός σχεδιασμός με πολύ πιο γρήγορα βήματα απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα.
Είναι κοινός τόπος πλέον πως ο κίνδυνος σημαντικών κλιματικών αλλαγών αποτελεί το μεγαλύτερο κίνδυνο για τον Πλανήτη και τη ζωή του ανθρώπου πάνω σε αυτόν.
Για πρώτη φορά φαίνεται ένα «περιβαλλοντικό» πρόβλημα να απειλεί το φυσικό θεμέλιο των κοινωνιών μας.
Όμως η μέχρι σήμερα αντίδραση της ανθρωπότητας είναι εντελώς άτολμη.
Οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου δεν είναι απλά η αιτία της αλλαγής του κλίματος.
Είναι και το σύμπτωμα του βρώμικου, σπάταλου και παράλογου μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης που ακολουθείται δεκαετίες τώρα.
Η πρωτοφανής κλιματική απειλή που αντιμετωπίζουμε:
·πρέπει να μετατραπεί σε μια ευκαιρία για συνολική επαναξιολόγηση του μοντέλου αυτού.
·πρέπει να οδηγήσει σε έναν επανακαθορισμό, αυτού που εννοούμε ευημερία και διαγενεακή δικαιοσύνη στη διαχείριση των φυσικών πόρων.
·πρέπει να οδηγήσει σε μια άμεση στροφή των οικονομιών μας προς μια βιώσιμη κατεύθυνση.
Μια τέτοια στροφή θα οδηγήσει ταυτόχρονα και σε έξοδο από τη σημερινή οικονομική και κοινωνική κρίση, δημιουργώντας εκατομμύρια πράσινων θέσεων εργασίας.
Επιπλέον θα ελαχιστοποιήσει την ενεργειακή, πολιτική και οικονομική εξάρτηση από τις χώρες-παραγωγούς των ορυκτών καυσίμων.
Τα αποτελέσματα της υπερθέρμανσης του πλανήτη γίνονται όλο και πιο αισθητά και οδηγούν ήδη σε ερημοποίηση τεράστιες εκτάσεις σε πολλές περιοχές.
Δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι το 2013 (και την προσφυγική κρίση λόγω του πολέμου στη Συρία) οι κλιματικοί πρόσφυγες ήταν η πιο πολυπληθής ομάδα προσφύγων.
Η εκρηκτική αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού επιτείνει την κλιματική αλλαγή και την εξάντληση των φυσικών πόρων.
Χιλιάδες συνάνθρωποί μας, που δεν έχουν πρόσβαση στο νερό και δεν μπορούν να καλλιεργήσουν τη γη τους εγκαταλείπουν τον τόπο τους σε αναζήτηση καλύτερης τύχης.
Η Ελλάδα σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, ανήκει στις 18 πιο τρωτές περιοχές του πλανήτη εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής.
Οι καθοριστικότερες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής έχουν να κάνουν με την ένταση των καιρικών φαινομένων και τη γρήγορη εξάτμιση των νερών και τη μη απορρόφηση από το έδαφος.
Θα έχουμε επιτάχυνση των φαινομένων:
· ερημοποίησης περιοχών,
·μείωση της γεωργικής παραγωγής,
·μειωμένη ροή ποταμών και διαθεσιμότητα υδάτινων πόρων,
·ενώ τα δάση θα είναι ευάλωτα σε καταστροφικές μεγα-πυρκαγιές.
Η άνοδος της μέσης θερμοκρασίας θα συνοδευτεί από συχνότερα και εντονότερα κύματα καύσωνα.
Από τις διεθνείς συμφωνίες για το κλίμα
Τριάντα δύο χρόνια μας χωρίζουν από το 2050, οπότε, θα πρέπει να έχει μειωθεί η κατανάλωση ορυκτών καυσίμων, κυρίως άνθρακα και πετρελαίου κατά 80%.
Σε λιγότερο από 32 χρόνια, πρέπει να ανατρέψουμε το ενεργειακό μας πρότυπο. Πράγμα πολύ δύσκολο, όταν στους πρότερους και τωρινούς διαχειριστές της ενέργειας χρειάστηκαν πάνω από 20 χρόνια για να κατανοήσουν ότι η «ενεργειακή αλλαγή» τούς χτυπούσε την πόρτα.
2.
Ο δεύτερος λόγος είναι οι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι και οι κίνδυνοι για την δημόσια υγεία:
Είμαστε αντίθετοι στις εξορύξεις υδρογονανθράκων στην χώρα μας, διότι ενέχουν σοβαρούς περιβαλλοντικούς κινδύνους και μεγάλα ρίσκα.
Άμεσα συνδεδεμένοι με τις εξορύξεις σε χερσαίες περιοχές όπως στην Ήπειρο, όπου ήδη προχωρούν οι έρευνες, είναι οι επιπτώσεις στα αποθέματα υπόγειου νερού.
Οι περιβαλλοντικές επιβαρύνσεις είναι πολλών ειδών (από τη διάνοιξη δρόμων, τις γεωτρήσεις σε απροσδιόριστο αριθμό και θέσεις έως τους κινδύνους ρύπανσης των υπόγειων και επιφανειακών νερών).
Επίσης, κρίσιμους θεωρούμε τους κίνδυνους και στις περιπτώσεις των εξορύξεων υδρογονανθράκων στις θάλασσες. Για την πλούσια βιοποικιλότητα, τα ιχθυο-αποθέματα αλλά και τις συνέπειες στον τουρισμό.
Αν κοιτάξουμε τι κάνουν άλλες χώρες με αποθέματα υδρογονανθράκων θα δούμε ότι:
· Η Κροατία ακύρωσε 23 παραχωρήσεις οικοπέδων για θαλάσσιες έρευνες υδρογονανθράκων, αντιλαμβανομένη ότι το τουριστικό εισόδημα και η αλιεία κινδύνευε σοβαρά από τις εξορύξεις πετρελαίου.
· Η Ιταλία, με δημοψήφισμα, απαγόρευσε νέες εξορύξεις σε απόσταση 22 χιλιόμετρων από την ακτογραμμή.
· Η Γαλλία απαγόρευσε τις εξορύξεις υδρογονανθράκων σε στεριά και θάλασσα.
· Επίσης, η Νορβηγία, ενώ έχει κάνει ένα πρόγραμμα μεγάλου περιορισμού, τώρα προχωράει στην πλήρη κατάργησή τους. Και πρέπει εδώ να πούμε ότι εδώ και πολλά χρόνια η Νορβηγία παράγει όλο το ηλεκτρικό ρεύμα της από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και μάλιστα εξάγει ηλεκτρικό ρεύμα. Δεν μπορεί λοιπόν να συγκριθούμε.
Γνωρίζουμε καλά, ότι δεν υπάρχει η έννοια της απόλυτης προστασίας. Η ανησυχία μας αυτή εντείνεται από το γεγονός, ότι ως χώρα έχουμε σοβαρές ελλείψεις στο υφιστάμενο νομικό πλαίσιο και στους μηχανισμούς εποπτείας και ελέγχων.
Η διεθνής εμπειρία είναι αρνητική, ακόμα και σε χώρες που έχουν καλύτερη οργάνωση ελεγκτικών μηχανισμών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η μεγάλη καταστροφή στον Κόλπο του Μεξικού. Αλλά και το δικό μας ατύχημα του Σαρωνικού που δεν έγινε μεν από τη διαδικασία εξόρυξης, αλλά τα καράβια πάνε κι έρχονται μεταφέροντας υγρά καύσιμα και οι μεταφορές ορυκτών καυσίμων αυξάνονται και πυκνώνουν.
Πρόκειται για περίπου (20) είκοσι οικόπεδα στην Δυτική Ελλάδα και Ιόνιο, τα οποία θα εκμεταλλεύονται μεγάλες εταιρίες στο χώρο των καυσίμων.
Οι κίνδυνοι σε μια κλειστή θάλασσα, όπως είναι η Μεσόγειος και ειδικότερα το Ιόνιο, είναι πιθανοί και μεγάλοι.
Επίσης οι περιοχές Αχαΐας , Ηπείρου και Αιτωλοακαρνανίας είναι ευαίσθητες περιβαλλοντικά. Μιλάμε για τον Αμβρακικό, τα ποτάμια της Ηπείρου, τη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου, τη λίμνη Τριχωνίδα κ.α.
Υπάρχουν πολλές ευαίσθητες προστατευόμενες περιοχές, εντός των εκτάσεων παραχώρησης, που θα έπρεπε να εξαιρεθούν ονομαστικά, κάτι που δεν συμβαίνει.
Για όλες αυτές τις περιοχές επιμένουμε ότι πρέπει να προβλεφθεί νομοθετικά η απαγόρευση των εξορύξεων και των συνοδών έργων.
Υπάρχουν κίνδυνοι, λοιπόν, και στη θάλασσα και στη στεριά με τα υπόγεια ύδατα και τις επιφανειακές καταστροφές που μπορεί να προκληθούν.
Προστατευόμενες περιοχές
Στις παραλίες, καθώς και στην ενδοχώρα του Ιονίου πελάγους, οριοθετούνται 102 από τις συνολικά 409 περιοχές Naturaπου υπάρχουν στην Ελλάδα (πρόσφατα προστέθηκαν και άλλες περιοχές NATURA στο Ιόνιο) .
Η προστασία τους δεν διασφαλίζεται βέβαια με τη δραστηριότητα έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων. Στο ίδιο πλαίσιο, αγνοούνται ή αποσιωπούνται οι επιπτώσεις που μπορεί να προκληθούν στο οικοσύστημα της λιμνοθάλασσας του Μεσολογγίου-Αιτωλικού, στις παραγωγικές δραστηριότητες και στην απασχόληση της περιοχής.
Η περιοχή του Ιονίου ( Ζάκυνθος, Κεφαλονιά, Λευκάδα) μην ξεχνάμε ότι είναι η πιο σεισμογενής περιοχή της Ευρώπης, τούτο αυξάνει τους κινδύνους για την περιοχή.
Ο 3Ος τρίτος λόγος για τον οποίο είμαστε αντίθετοι στις εξορύξεις των υδρογονανθράκων είναι ότι δεν πιστεύουμε ότι τελικά θα υπάρχουν οικονομικά οφέλη από τις εξορύξεις, εάν συνεκτιμηθούν όλοι οι παράγοντες.
Θεωρούμε ότι υπάρχουν αρνητικές επιπτώσεις στις υφιστάμενες αλλά και αναπτυσσόμενες παράλληλες οικονομικές δραστηριότητες, όπως ο τουρισμός, η παραγωγή προϊόντων ποιοτικών προδιαγραφών κλπ. Γιατί δίνεται η εικόνα, ότι θα λυθεί το οικονομικό πρόβλημα της χώρας από αυτήν τη διαδικασία εξορύξεων πετρελαίων και γενικότερα υδρογονανθράκων.
Ακόμα και με την οικονομίστικη και λογιστική λογική των κυβερνήσεων, εάν το δούμε μακροοικονομικά η σωρευτική και ταυτόχρονη κύρωση συμβάσεων παραχώρησης σε πολλές περιοχές της χώρας δεν είναι επιλογή που έχει χαρακτηριστικά ορθολογισμού και οικονομικής βιωσιμότητας.
Σήμερα δεν πρέπει να προχωρήσει καμία εξόρυξη, Τα αποθέματα , ότι υπάρχει να μείνουν εκεί που είναι.
Τόσο ο υπουργός όσο και άλλα κυβερνητικά στελέχη έχουν δηλώσει ότι τα μεγέθη και οι ποσότητες που υπάρχουν είναι ακόμα άγνωστα.
Οι γενικές εκτιμήσεις λένε ότι τα οικονομικά οφέλη δεν είναι τόσο μεγάλα που θα μπορούσαν να αλλάξουν ουσιαστικά τα οικονομικά δεδομένα της χώρας.
Σε οποιαδήποτε οικονομική δραστηριότητα, κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις.
Στην περίπτωση των εξορύξεων υδρογονανθράκων, πιστεύω ότι το συνολικό ισοζύγιο θα είναι αρνητικό αν σταθμίσουμε την επίδραση στο περιβάλλον, τον τουρισμό, την παραγωγή ποιοτικών αγροτικών προϊόντων κ.λ.π.
Και σε περίπτωση που έχουμε το πιο απαισιόδοξο σενάριο μεγάλης διαρροής απλά χάνουμε τα πάντα.
Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, η εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα δεν δημιουργεί βιώσιμες οικονομίες.
Αναφορικά με το επιχείρημα για νέες θέσεις εργασίας, οι εκτιμήσεις τις υπολογίζουν σε 200 για την περιοχή. Εάν συνυπολογίσουμε αυτές που θα χαθούν στους τομείς που προανέφερα, δεν ισχύει ούτε αυτό το επιχείρημα.
Εξάλλου, μέχρι στιγμής τουλάχιστον δεν υπάρχει κανένας έγκυρος υπολογισμός για τα πραγματικά αποθέματα στο βυθό των ελληνικών θαλασσών.
Φημολογείται ένα απόθεμα 240-270 εκατ. βαρελιών, το οποίο θα αποφέρει 300 εκ. κάθε χρόνο επί μια δεκαετία, δηλαδή, ένα ποσό ασήμαντο μπροστά στις οικολογικές συνέπειες που μπορεί να επιφέρουν οι εξορύξεις, αλλά και στη συνεπακόλουθη μείωση των εσόδων του τουρισμού στις περιοχές αυτές.
Στην περιοχή του Ιονίου παράγεται το 11,8% του εθνικού τουριστικού εισοδήματος (1,6 δις), που κινδυνεύει να επηρεαστεί όχι μόνο από ένα πιθανό ατύχημα, αλλά και από την ίδια την παρουσία των εξεδρών εξόρυξης.
Τι κέρδος θα έχει το Δημόσιο;
Το ελληνικό δημόσιο θα παίρνει ένα μικρό ποσοστό ως μίσθωμα (από 2% έως 20%ή 25% στις νέες συμβάσεις). οι εταιρίες έχουν τον τρόπο να εκβιάζουν, να εξαγοράζουν ή να περιορίζουν τα μερίδια των κρατών με νομικά τεχνάσματα. Εκτός του μισθώματος υπάρχουν βέβαια και άλλα μικρότερα ωφελήματα.
Ο φόρος είναι συνολικά: 20%+5%=25%, μικρότερος από τις άλλες εταιρείες που πληρώνουν φόρο 29% και φόρο διανομής κερδών 15%.
Η Περιφέρεια θα πάρει το 5% των καθαρών κερδών, εάν παρουσιαστούν καθαρά κέρδη.
Από τον Πρίνο το ελληνικό δημόσιο πέρα από κάποιες θέσεις εργασίες, έχει εισπράξει πολύ λίγα χρήματα, γνωρίζω ότι μεταξύ 2011 και 2015 δεν έχει πάρει ούτε ένα ευρώ, ενώ το 2016 και 2017 έχει πάρει πολύ μικρά ποσά.
Οι εταιρείες, επομένως θα νέμονται τον πλούτο της χώρας και το ελληνικό δημόσιο θα έχει κάποια έσοδα, που πιθανά δεν θα αντισταθμίζουν τις απώλειες από τον τουρισμό και τις βλάβες του περιβάλλοντος και των καλλιεργειών.
Άλλωστε και παγκόσμια δεν αποδεικνύεται ότι το βιοτικό επίπεδο χωρών με μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου βελτιώθηκε από την αξιοποίηση τους. Τα τραγικά παραδείγματα του Ιράκ, της Λιβύης, της Βενεζουέλας και άλλων πετρελαιοπαραγωγών χωρών πρέπει να μας προβληματίζουν.
Επίσης βλέπουμε το υψηλό βιοτικό επίπεδο χωρών χωρίς πετρέλαιο όπως η Αυστρία και η Φιλανδία.
Η ρητορική περί ενεργειακού κόμβου είναι χωρίς ουσία, αφού αντίθετα καθιστά εξαρτώμενη την οικονομία από τους παρόχους που συνδέει και δεν οδηγεί σε μια ισχυρή οικονομία, που δεν θα καταρρέει, που θα έχει αυτάρκεια σε τρόφιμα, που θα έχει μεταποίηση και βιομηχανική παραγωγή.
Στόχος μας πρέπει να είναι ένα παραγωγικό μοντέλο που θα εξασφαλίζει ουσιαστική ποιότητα ζωής, αλλά θα απέχει από την εφήμερη κατανάλωση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού που καθιστά τις κοινωνίες ευάλωτες.
Όλα τα παραπάνω δεν λύνονται, παίζοντας τα παιχνίδια του νεοφιλελευθερισμού, επειδή θα περάσουν κάποιοι αγωγοί από τη χώρα ή κάποιες εταιρείες θα εκμεταλλευτούν τους υδρογονάνθρακες.
Να μην ξεχνάμε ότι τα κοιτάσματα πετρελαίου και οι ενεργειακοί κόμβοι προκαλούν και πολέμους.
4.
Τέταρτος λόγος είναι η ηθική ευθύνη και η αίσθηση δικαίου απέναντι στις επόμενες γενιές.
Με αυτή την διαχείριση που απομυζά τους πόρους και καταστρέφει τη φύση, αδικούμε τις επόμενες γενιές.
Η πολιτική μας θέση είναι η πλήρης απεξάρτηση από το πετρέλαιο.
Ωστόσο επειδή μου αρέσει να μιλάω με ειλικρίνεια και ρεαλισμό και όχι να υποκρίνομαι λέγω ότι αυτό δεν γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη. Συνεπώς δεν θα φτάσουμε σύντομα στη μηδενική κατανάλωση καυσίμων.
Π.Χ για τις ανάγκες σε καύσιμα (τρακτέρ, αεροπλάνα κ.λ.π.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η σημερινή κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ, όπως φαίνεται από τις υπογραφές των συμβάσεων και τη συνέχιση των προηγούμενων όπως των Ιωαννίνων, έχει κεντρική πολιτική επιλογή τη συνέχιση του προγράμματος αξιοποίησης των υδρογονανθράκων των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Από τις συμβάσεις φαίνεται το καλύτερο αποτέλεσμα στους οικονομικούς όρους, όχι όμως στους περιβαλλοντικούς όρους.
Στους οικονομικούς όρους οι νέες συμβάσεις (για να είμαστε δίκαιοι) πέτυχαν πολύ καλύτερα αποτελέσματα.
Παράδειγμα από τη σύγκριση των συμβάσεων Άρτας- Πρέβεζας του Υπουργού Σταθάκη και των Ιωαννίνων υπουργού Μανιάτη.
- Στις στρεμματικές αποζημιώσεις… + 572%.
- Στα ποσά των μισθωμάτων………..+ 50 %
- Στα πρόσθετα ανταλλάγματα ……..+ 32%
- Στις δαπάνες εκπαίδευσης……… …+ 300 %
Η Αριστερά όμως δεν μπορεί να υπεκφεύγει με οικονομικούς λογαριασμούς. Αντίθετα, οφείλει να υιοθετήσει τις απαραίτητες πρωτοβουλίες σε κάθε πεδίο, κατευθύνοντας την ανάπτυξη μέσα από μια συγκροτημένη πολιτική για την εξοικονόμηση ενέργειας και μια διευρυμένη χρήση των ανανεώσιμων ενεργειακών πηγών (ΑΠΕ).
Το παραγωγικό σχέδιο ανάπτυξης μιας αριστερής κυβέρνησης πρέπει να έχει άλλο προσανατολισμό από αυτόν που επιβάλει ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός, που οδηγεί σε καταστροφή και τις κοινωνίες και τον πλανήτη.
Εμείς οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ γνωρίζουμε ότι είμαστε αντίθετοι στην κυρίαρχη πολιτική αντίληψη των άλλων κομμάτων.
Αυτή είναι η ουσιώδης διαφορά της πολιτικής οικολογίας και των Οικολόγων Πράσινων, που αμφισβητούν το κυρίαρχο παραγωγικό μοντέλο και το υπόδειγμα ζωής που έχει διαμορφώσει αυτό το μοντέλο.
Η λύση για βιώσιμη οικονομία στον τομέα της ενέργειας είναι ο γενικός αναπροσανατολισμός των οικονομικών πόρων και της εργασίας.
- σε εξοικονόμηση ενέργειας ( κτήρια , μεταφορές , βιομηχανική παραγωγή κ.λ.π. ) και σε
- πολύ μεγαλύτερη και ταχύτερη στροφή σε ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΕΣ ΠΗΓΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ με αποκεντρωμένα χαρακτηριστικά.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση πολύ σωστά ψηφίστηκε ο νόμος για τις ενεργειακές κοινότητες.
Στα χέρια μας είναι το μέλλον του πλανήτη. Στα χέρια του κάθε πολίτη, του κάθε Περιφερειάρχη, του κάθε Δημάρχου, του κάθε βουλευτή, του κάθε Υπουργού.
Του κάθε συλλογικού οργάνου και ενός κινήματος για το περιβάλλον και την αειφορία.
Η Παγκόσμια Ιστορία, θα γράφει μαύρες σελίδες για τον παραλογισμό των «έλ-λογων» όντων που λέγονται άνθρωποι. Γιατί ως ανόητοι έκοψαν το κλαδί όπου κάθονταν. Γιατί με δικές τους πράξεις οδηγήθηκαν στην αυτοκαταστροφή , χάριν μιας ψεύτικης ευημερίας που δεν είναι ευημερία.
Είναι ευημερία των ψυχιατρείων και της εξαθλίωσης της μεγάλης πλειοψηφίας του παγκόσμιου πληθυσμού.
Οι θέσεις της οικολογίας και του κόμματος των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ γι’ αυτά τα ζητήματα είναι γνωστές και καθαρές: δεν θέλουμε εξορύξεις υδρογονανθράκων σε καμία χώρα και σε καμία περιοχή.
Θέλουμε ταχύτερη στροφή σε ένα άλλο ενεργειακό σχέδιο για την ενέργεια, που θα οδηγεί στην ταχύτατη απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα.
Προτείνουμε στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που στηρίζουμε την θεσμοθέτηση ενός εθνικού σχεδίου για την ενέργεια που θα οδηγεί στη γρήγορη μετάβαση στην παραγωγή ενέργειας χωρίς καύσεις, την λεγόμενη «απανθρακοποίηση».
Το σχέδιο αυτό είναι συνδυασμός έργων εξοικονόμησης ενέργειας και ταχύτερης ανάπτυξης ΑΠΕ ( Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας).
Μην νομίζετε ότι πετάω στα σύννεφα και δεν γνωρίζω τις δυσκολίες εφαρμογής ενός τέτοιου σχεδίου στο δεδομένο οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο.
‘Όμως το μέγα θέμα της κλιματικής αλλαγής και των συνεπειών δεν έχει κατανοηθεί σε όλο το μέγεθος από την κοινωνία και τους πολιτικούς.
Όπως φάνηκε και από τις ομιλίες στην Βουλή, πάμε όπως και όπου μας πάει το κυρίαρχο σύστημα, μιλάμε για τους κινδύνους από την κλιματική αλλαγή και για την προστασία του περιβάλλοντος αλλά στην πράξη δεν θέλουμε να αλλάξουμε στον απαιτούμενο βαθμό ούτε τις πολιτικές ούτε τον τρόπο ζωής μας.
Όλα τα κόμματα εξέφρασαν την ανάγκη εκμετάλλευσης όλων των ποσοτήτων πετρελαίου και φυσικού αερίου που υπάρχει στο υπέδαφος της χώρας μας.
Η διαφοροποίηση του ΚΚΕ ήταν κυρίως στο ότι οι πολυεθνικές θα πάρουν την μερίδα του λέοντος από τα κέρδη και δεν θα ωφεληθεί ο λαός.
Κατανοούμε τις δυσκολίες της κυβέρνησης να απεγκλωβιστεί από τις δρομολογημένες διαδικασίες δημόσιων διαγωνισμών που είχαν δρομολογηθεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, κάποιοι όμως έπρεπε να πούνε ότι υπάρχει ένας άλλος δρόμος, αυτό κάναμε οι δύο οικολόγοι βουλευτές ,είπαμε ένα όχι.
Εμείς οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ, όμως επιμένουμε ότι:
Η αριστερά συνεργαζόμενη με την πολιτική οικολογία πρέπει να παρουσιάσει ένα διαφορετικό μοντέλο παραγωγής που οδηγεί σε δίκαιη κοινωνία αλλά και σε ένα άλλο υπόδειγμα ζωής του ανθρώπου σε αρμονία με το περιβάλλον και τις άλλες μορφές ζωής.