Ομιλία Γιώργου Δημαρά στη συζήτηση επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Κύρωση του Κρατικού Προϋπολογισμού οικονομικού έτους 2018», 12 /12/2017.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, άκουσα φωνές, χαρακτηρισμούς, κραυγές σαν να ήρθατε από αλλού.
Εσείς τα δύο κόμματα, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, φέρατε την χώρα εδώ. Εσείς τα δύο κόμματα φέρατε την χώρα μας εδώ και λίγη σεμνότητα, λίγη ταπεινότητα, λίγη αυτοκριτική θα μας χρειαζόταν για να συνεννοηθούμε σε έναν ελάχιστο κοινό παρονομαστή για να βοηθήσουμε την χώρα και τον λαό να πάμε παραπέρα. Ας κρατήσουμε, λοιπόν, πιο χαμηλούς τόνους, εάν θέλετε, γιατί αυτή η επιλογή, αυτή η επίθεση νομίζω ότι είναι λίγο θεατρινισμός, δεν είναι ούτε ειλικρινής, ούτε λογική.
Λέτε γιατί δεν πετύχαμε μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα κάτω από το 3,5%. Μάλιστα. Το έχω ξαναπεί -και το επαναλαμβάνω για να το εμπεδώσουμε και εμείς και οι πολίτες- δεν υπάρχει τρόπος για καλύτερη συμφωνία στη δημοσιονομική κατάσταση που είναι η χώρα. Θα μπορούσε κανένας να πετύχει πλεονάσματα του 1%, του 1,5%, του 2% που θα χρειαζόμασταν για να μην έχουμε φόρους στις επιχειρήσεις και τους ελεύθερους επαγγελματίες σαν αυτούς που έχουμε τώρα;
Το δημόσιο χρέος είναι, περίπου, 310 δισεκατομμύρια. Με το χαμηλό επιτόκιο, το 2%, βγάζει τόκους το χρόνο κατά μέσο όρο 6,2 δισεκατομμύρια. Αυτό σημαίνει, άμα το ανάγουμε στο ΑΕΠ της χώρας, 3,5% μόνον για να πληρώνουμε τους τόκους.
Πώς θα πετύχει, λοιπόν, κάποια κυβέρνηση χωρίς ρύθμιση του δημόσιου χρέους; Εάν δεν ρυθμιστεί το δημόσιο χρέος είτε με μεγάλη επιμήκυνση είτε με πολύ χαμηλά επιτόκια δεν υπάρχει λύση για μικρά πρωτογενή πλεονάσματα ούτε τώρα ούτε στο μέλλον. Αυτή είναι μια πραγματικότητα και δεν την κρύβουμε και λέμε γιατί το πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% φέρνει και τις άλλες συνέπειες.
Το δημόσιο χρέος είναι το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο ως ποσοστό του ΑΕΠ. Η σημερινή Κυβέρνηση το παρέλαβε σε ποσοστό 181% του ΑΕΠ, όπως είναι και σήμερα. Ακολουθεί η Βενεζουέλα με 147%, η Ιταλία με 133%, η Πορτογαλία με 127%, η Κύπρος με 104%, η Ισπανία με 98%, η Γαλλία με 97%.
Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι δεν είμαστε σε μια κανονική χώρα. Στην ουσία, είμαστε η χώρα με το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος στον κόσμο. Η Νέα Δημοκρατία -που φωνάζει και διαμαρτύρεται- το παρέλαβε με ακριβή νούμερα, με 199,3 δισεκατομμύρια. Πόσο το πήγε; Το πήγε 301,1 δισεκατομμύρια. Στα πέντε χρόνια δηλαδή, 2004-2009, αυξήθηκε κατά 101,8 δισεκατομμύρια. Πιο καταστροφική περίοδος απ’ αυτή του 2004-2009 δεν υπήρξε για τη χώρα.
Θα σας διαβάσω ένα κομμάτι εδώ από έναν άρθρο του Κώστα Καλλίτση από την οικονομική «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» που λέει το εξής: «Αν είμαστε σε κανονικότητα άλλωστε, δεν θα είχε εκτροχιάσει τη χώρα η φαυλότητα της περιόδου 2005 – 2009. Πιθανότατα, δεν θα είχαμε φτάσει στο σημείο να μπούμε σε μνημόνιο». Αυτό το γράφει ο Κώστας Καλλίτσης στην κυριακάτικη «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», νομίζω στις 19.11. Δεν το γράφει η «ΑΥΓΗ».
Έτσι, λοιπόν, εδώ φέρατε τη χώρα. Προς τι οι κραυγές και οι φωνές; Και αν ήταν μόνο αυτό! Στα χρόνια αυτά που αυξήθηκε το δημόσιο χρέος κατά 101 δισεκατομμύρια, είχατε πρωτογενή ελλείμματα 56 δισεκατομμύρια. Δηλαδή, δανειστήκατε νέο χρήμα -πέραν από την εξυπηρέτηση των παλιών δανείων- κατά 56 δισεκατομμύρια, μέσο όρο 11 δισεκατομμύρια τον χρόνο. Και τι πετύχατε; Πετύχατε στα χρόνια αυτά μείωση της αγροτικής παραγωγής κατά 31% σε αξία. Είχατε μείωση μαζί αγροτική παραγωγή, δασονομία και αλιεία. Την αγροτική παραγωγή τη φτάσατε σε ποσοστό 3,2% του ΑΕΠ. Όλες αυτές οι δεσμεύσεις είναι που μας οδήγησαν εδώ. Γι’ αυτό λέω ότι πρέπει να τα δούμε με άλλο μάτι και με πιο ήρεμους τόνους να συζητήσουμε, ώστε να δούμε πού είναι η χώρα για να προχωρήσουμε.
Όταν μιλάνε οι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, θα πρέπει να συναισθάνονται την τεράστια ευθύνη των παρατάξεών τους γι’ αυτά που είπα. Πιο σεμνά λοιπόν, πιο λογικά, χωρίς έπαρση, η ίδια παράταξη ήσασταν, οι ίδιοι περίπου άνθρωποι, δυστυχώς και με την ίδια πολιτική είστε και σήμερα. Θα ήταν πολύ καλό να γίνει μια αυτοκριτική απ’ όλους και από τον καθένα χωριστά. Αντί να μιλάμε για επενδύσεις σαν τις Σκουριές της «El Dorado Gold», τις επενδύσεις τύπου ΕΛΛΗΝΙΚΟ σε εμπορικά κέντρα και καζίνο και ξενοδοχεία, στην Κασσιόπη της Κέρκυρας ή τον Σεΐχη του Κατάρ -γιατί μόνο αυτά ακούω για επενδύσεις- θα έπρεπε να δούμε πώς θα οικοδομήσουμε μια υγιή και ανθεκτική οικονομία. Αυτά θα έπρεπε να συζητάμε.
Φωνάζουν πολλοί για τα καταστροφικά, πλημμυρικά φαινόμενα της Μάνδρας. Δεν θέλει, όμως, κανένας να καταπιαστεί με τα αίτια αυτών των φαινομένων. Ξέρουμε ότι η χώρα κτίστηκε όλη χωρίς σχέδιο. Το σχέδιο ερχόταν εκ των υστέρων. Ακόμα χτίζεται εκτός σχεδίου, πάλι χωρίς σχέδιο, χωρίς υποδομές, χωρίς αποχέτευση, χωρίς δίκτυα. Δεν μιλάει, όμως, κανένας γι’ αυτό, για το πώς θα ξεφύγουμε απ’ αυτό το πράγμα.
Εγώ εκφράζοντας εδώ τις ιδέες της πολιτικής οικολογίας συνεργαζόμενος με τον ΣΥΡΙΖΑ, θέλω να συνεργαστούμε για να κάνουμε ένα σχέδιο πραγματικής βιωσιμότητας, ένα σχέδιο που θα εξασφαλίζει το μέλλον των παιδιών μας, το μέλλον των επόμενων γενιών. Νομίζω ότι μέσα απ’ αυτή τη συνεργασία μπορούμε να το πετύχουμε. Ήδη έχουμε θετικά δείγματα για την οικονομία, για την πορεία και για την κοινωνία.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Παρακολουθήστε την ομιλία του Γιώργου Δημαρά εδώ