Για την οικοδόμηση μιας βιώσιμης οικονομίας
Εισαγωγή
Το ερώτημα που τίθεται για την ανόρθωση της οικονομίας είναι:
Τι οικονομική πολιτική χρειάζεται η χώρα μας, η οποία βρίσκεται σε κατάσταση μεγάλης κρίσης και σε ένα περιβάλλον πολύ ευμετάβλητο;
Η πολιτική της ΕΕ στην αντιμετώπιση της κρίσης στις χώρες του Νότου αμφισβητείται πλέον ευρέως, ενώ η ΕΕ ως θεσμός δημοκρατίας, αλληλεγγύης και ευημερίας αποδομείται από τους πολίτες της με κραυγαλέα απόδειξη το πρόσφατο Brexit και την άνοδο συντηρητικών και ξενοφοβικών πολιτικών δυνάμεων. Στην δεδομένη αυτή ρευστή κατάσταση στην Ε.Ε., η οποία ακολουθεί μία μη ισόρροπη και μη βιώσιμη κατεύθυνση με νεοφιλελεύθερα χαρακτηριστικά, το ερώτημα είναι, τι κάνουμε εμείς.
Η χάραξη του δρόμου της βιωσιμότητας προφανώς θα είναι σε άλλη κατεύθυνση από τον νεοφιλελευθερισμό.
Η επιλογή μας ως χώρα πρέπει να είναι μια δίκαιη και βιώσιμη οικονομία που:
- θα αντέχει σε όποιες διεθνείς κρίσεις και δεν θα καταρρέει,
- θα εξασφαλίζει την διατροφική αυτάρκεια της χώρας σε περιπτώσεις αναταράξεων και δεν θα εξαρτάται από τις εισαγωγές,
- θα διασφαλίζει όλα τα χαρακτηριστικά βιωσιμότητας και ανθεκτικότητας που είναι η ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ, η ανάπτυξη των τοπικών οικονομιών και η ισόρροπη ανάπτυξη όλων των κλάδων της οικονομίας με συμπληρωματικότητα.
Ο δρόμος της βιώσιμης ανάπτυξης που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα μας βρίσκεται στον αντίποδα των πολιτικών που ακολούθησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης. Γι’ αυτό, απαιτείται βαθύς μετασχηματισμός του οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου με κύριους άξονες την :
1.Κυκλική Οικονομία
Η κυκλική οικονομία βασίζεται στη μεγιστοποίηση της απόδοσης των υπαρχόντων πόρων και στη μείωση των απωλειών και της σπατάλης, τόσο κατά την παραγωγή αγαθών, όσο και κατά την κατανάλωση και χρήση.
Η κυκλική Οικονομία πρακτικά μεταφράζεται σε:
- μείωση της ποσότητας των υλικών που απαιτούνται για την παροχή συγκεκριμένης υπηρεσίας
- μείωση της απαιτούμενης ενέργειας στις φάσεις παραγωγής και χρήσης με κανόνες
- επιμήκυνση της διάρκειας ζωής των προϊόντων με κανόνες που θα πρέπει να τεθούν στη βιομηχανία, στη βιοτεχνία και στις κατασκευές
Παράδειγμα 1: Προδιαγραφές στα κτίρια για μεγαλύτερες αντοχές στο χρόνο και στο σεισμό: ένα κτίριο που στα πενήντα χρόνια πρέπει να κατεδαφιστεί, έχει πολύ μεγαλύτερο οικονομικό κόστος αλλά και μεγαλύτερη σπατάλη φυσικών πόρων από ένα κτίριο που σχεδιάζεται για διακόσια χρόνια.
Παράδειγμα 2: Ο χρόνος διάρκειας ζωής των αυτοκινήτων. Πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη, όταν βελτιώνεται η τεχνολογία του κινητήρα και άλλων συστημάτων, να μπορούν να αντικαθίστανται χωρίς να πηγαίνει στην ανακύκλωση ολόκληρο το αυτοκίνητο. Να προβλέπεται οι εταιρίες να παρέχουν υποχρεωτικά ανταλλακτικά για κάθε μοντέλο για μακρό χρονικό διάστημα (π.χ. εικοσαετία). Επίσης, να απαγορευθούν τα υλικά μιας χρήσης.
- μείωση της χρήσης υλικών που είναι επικίνδυνα ή δύσκολα ανακυκλώσιμα
- σχεδιασμός προϊόντων των οποίων είναι ευκολότερη η συντήρηση, η επισκευή
- δημιουργία αγορών επαναχρησιμοποίησης, επισκευής, ανακύκλωσης και για το περιβάλλον αλλά και για δημιουργία θέσεων εργασίας.
2.Αγροτική παραγωγή
Η κυρίαρχη στρατηγική για την αγροτική παραγωγή κινείται στην κατεύθυνση του απόλυτου ελέγχου της παραγωγής τροφίμων από τις πολυεθνικές. Η παραγωγή από πολυεθνικές εταιρείες, που προμηθεύουν και τη χώρα μας με τρόφιμα, οδηγεί στην εξάντληση των φυσικών πόρων που διαθέτει κάθε χώρα (νερό, έδαφος), στο ξεζούμισμα των εδαφών και στη γενίκευση της μονοκαλλιέργειας και της εντατικής καλλιέργειας με σκοπό τη μεγιστοποίηση του κέρδους και τον έλεγχο των οικονομιών.
Οι πολυεθνικές ελέγχουν την παγκόσμια αγορά του συνόλου των μέσων αγροτικής παραγωγής (σπόροι, λιπάσματα κλπ), χρησιμοποιούν τεχνολογίες μετάλλαξης για να αντέχουν οι καλλιέργειες στα ζιζανιοκτόνα και μεταφέρουν τα αγροτικά προϊόντα από τη μία άκρη του κόσμου στην άλλη με μεγάλο ενεργειακό κόστος που επιβαρύνει το κλίμα.
Αυτή η στρατηγική επισφραγίζεται με τις εμπορικές συμφωνίες που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μεταξύ ΕΕ, ΗΠΑ, Καναδά, οι λεγόμενες TTIP, CETA, οι οποίες εκτοπίζουν από το παιγνίδι τους μικρούς και μεσαίους αγρότες και βγάζουν εκτός ανταγωνισμού τα τοπικά προϊόντα και προϊόντα ΠΟΠ που έχουν μεγάλη σημασία για την Ελληνική οικονομία.
Οι αθρόες εισαγωγές αγροτικών και βιομηχανικών προϊόντων, ο άκρατος δανεισμός του κράτους και η διόγκωση των υπηρεσιών του κράτους οδήγησαν στη μείωση του αγροτικού εισοδήματος τα τελευταία χρόνια στο 3,6% του ΑΕΠ.
Προτεραιότητές μας για την παραγωγική ανασυγκρότηση του πρωτογενούς τομέα πρέπει να είναι:
·
Η ενίσχυση της βιολογικής γεωργίας, κτηνοτροφίας και της βιώσιμης αλιείας.
·
Η κατασκευή αγροτικών έργων υποδομής (π.χ. αρδευτικά έργα με μικρά αρδευτικά φράγματα για αποθήκευση νερού και εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα).
· Η υλικοτεχνική υποστήριξη των αγροτών (με δίκτυα διανομής και δομές μεταποίησης), ώστε να γίνουν τα αγροτικά προϊόντα, ιδιαίτερα των μικρών παραγωγών, προσιτά και ανταγωνιστικά, είτε ατομικών επιχειρήσεων είτε συνεταιριστικών σχημάτων.
·
Η προστασία της αγροτικής γης
·
Η εκπαίδευση και έρευνα: Έρευνα στην αειφόρο και βιολογική γεωργία με τεχνολογικά πάρκα και χώρους εργαστηριακών δοκιμών νέων καλλιεργειών (π.χ. το Τατόι θα μπορούσε να μετατραπεί σε γεωπονικό ερευνητικό πάρκο).
· Σχολές για εκπαίδευση νέων αγροτών: Η μεταφορά τεχνογνωσίας από γενιά σε γενιά έχει διαρραγεί με την αγροτική έξοδο. Οι νέες απαιτήσεις της αγοράς απαιτούν γνώση και εκπαίδευση. Πολλοί νέοι θα επιθυμούσαν να ασχοληθούν με τον πρωτογενή τομέα, τους λείπει όμως η γνώση και η εμπειρία. Ίδρυση αγροκτηνοτροφικών σχολών σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας.
3.Ορθή διαχείριση των Υδάτων
Με δεδομένη την κρισιμότητα του θέματος της διαχείρισης των υδατικών πόρων της χώρας, η αξιοποίηση του υδροδυναμικού των λιμνών και των ποταμών αλλά και γενικότερα των υδραυλικών δικτύων επιβάλλεται να συνδυάζεται παράλληλα και με άλλες χρήσεις, όπως είναι η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Ο υδάτινος πλούτος της χώρας αποτελεί σημαντικό στοιχείο στην ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής και στην παραγωγή ενέργειας ανεξάρτητη από τα ορυκτά καύσιμα. Η υδροηλεκτρική ενέργεια αποτελεί μία μορφή ενέργειας που μπορεί να μας οδηγήσει σε μία οικονομία μηδενικών εκπομπών άνθρακα. Τα «φράγματα & τα μικρά υδροηλεκτρικά έργα» βελτιώνουν την τοπική παραγωγή και κατανάλωση με ελαχιστοποίηση της περιβαλλοντικής πίεσης και συμβάλουν στην αποκατάσταση του φυσικού και του ανθρώπινου περιβάλλοντος, σε αντίθεση με την υπεράντληση υδάτων από γεωτρήσεις, ή την κατασκευή μεγάλων υδροηλεκτρικών έργων τύπου Αχελώου.
4.Διατροφική αυτάρκεια
Η κυρίαρχη τάση της εισαγωγής φτηνών αγροτικών προϊόντων και τροφίμων αλλά και της μονοκαλλιέργειας του τουρισμού και κλάδων ευάλωτων στις κρίσεις όπως η οικοδομή, δεν είναι σε βιώσιμη κατεύθυνση, κάτι που πληρώνουμε σήμερα με βαρύ τίμημα. Αντίθετα, στη βιωσιμότητα θα φτάσουμε όταν:
·
εξασφαλίσουμε διατροφική αυτάρκεια
·
τη γη καλλιεργούν εγχώριοι αγρότες με όρους αειφορίας, είτε ατομικά, είτε σε συνεργασία μέσα από αγροτικές συμπράξεις, συνεταιρισμούς, συνεταιριστικές τράπεζες, ΚΟΙΝ.ΣΕΠ.
·
καταφέρουμε να χτυπήσουμε τα καρτέλ: Στη χώρα μας είναι παλιό και γνωστό το πρόβλημα των καρτέλ που διατηρούν τεχνητά τις υψηλές τιμές που αγοράζει ο καταναλωτής και χαμηλά τις τιμές των παραγωγών. Γι’αυτό θα πρέπει να ενθαρρύνουμε τα μικτά δίκτυα καταναλωτικών και παραγωγικών συνεταιρισμών, όπου θα συνυπάρχουν παραγωγοί και καταναλωτές, αποβλέποντας στην παράκαμψη των μονοπωλιακών δικτύων, στον αποτελεσματικό έλεγχο των τιμών και της κερδοσκοπίας, στην πιστοποίηση της ποιότητας.
·
καταφέρουμε να έχουμε θετικό ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών στα τρόφιμα στο σχεδιασμό της αγροτικής παραγωγής λάβουμε υπόψη θέματα τοπικότητας, νησιωτικότητας και ενεργειακής αυτάρκειας .
· αξιοποιήσουμε την εγκαταλειμμένη γη και υποδομές, κτήρια, επιχειρήσεις που ρημάζουν. Ακόμα και οι πεζούλες στα νησιά μας είναι υποδομές που εκτός της σημασίας τους στην συγκράτηση του χώματος ως προστασία από την απειλούμενη ερημοποίηση των εδαφών, μπορούν να φιλοξενήσουν καλλιέργειες χρησιμοποιώντας νέες τεχνολογίες με άρδευση από τις μονάδες αφαλάτωσης.
·
παραγωγή σπόρων (τράπεζα σπόρων), ώστε να μην υπάρχει εξάρτηση από εισαγόμενους και να διατηρηθούν οι τοπικές ποικιλίες. (Λέγεται ότι ο 3ος ΠΠ θα γίνει για τον έλεγχο των σπόρων).
·
στηριχθούμε στις δικές μας δυνάμεις ως κοινωνία και πιστέψουμε στο νέο μας όραμα με ίδια συμμετοχή των πολιτών.
5.Ενεργειακή αυτάρκεια
Το θετικό ισοζύγιο στις εξωτερικές συναλλαγές είναι εξίσου σημαντικό και στην ενέργεια. Και εδώ πρέπει να επιδιώξουμε την ενεργειακή αυτάρκεια, έστω κι αν μας κοστίζει περισσότερο το ηλεκτρικό ρεύμα που παράγεται στην Ελλάδα από το εισαγόμενο. Μακροπρόθεσμα η ενέργεια από ΑΠΕ με τα φυσικά προσόντα που διαθέτει η χώρα μας θα κοστίζει λιγότερο, γιατί το κόστος παραγωγής της θα πέφτει ολοένα και περισσότερο, αλλά και γιατί η επένδυση σε τεχνολογίες ΑΠΕ θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας με όφελος για όλη την οικονομία.
Αναξιοποίητοι παραμένουν πολύτιμοι φυσικοί πόροι για παραγωγή ενέργειας, όπως γεωθερμία και μικρές υδροηλεκτρικές μονάδες, προσαρμοσμένες σε τοπική κλίμακα, που θα συνεισφέρουν στην απεξάρτηση από το πετρέλαιο.
6.Βιομηχανική Παραγωγή
Η αποβιομηχάνιση των χωρών και η μεταφορά των εργοστασίων εκεί όπου υπάρχει φτηνή εργασία και φτηνή πρώτη ύλη έχει οδηγήσει σε ανεργία και μετανάστευση των νέων και σε μία μη βιώσιμη οικονομία.
Ας αναλογιστεί ο καθένας, κάθε φορά που φεύγουν οι βιομηχανίες από μία χώρα, πόσοι παραγωγικοί πόροι έχουν απαξιωθεί, πόσα μηχανήματα, κτίρια και ανθρώπινο κεφάλαιο (εξειδικευμένοι επιστήμονες και τεχνικοί) έχουν αχρηστευθεί. Καθήκον μας είναι η επαναβιομηχάνιση της χώρας με όρους πάντα βιωσιμότητας.
7.Ανταγωνιστικότητα και συγκριτικά πλεονεκτήματα
Το μοντέλο εκμετάλλευσης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων κάθε χώρας (για τη χώρα μας είναι ο τουρισμός), αλλά και των οικονομιών μεγάλης κλίμακας αποδίδει βραχυπρόθεσμα, αλλά μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα λειτουργεί σε βάρος της βιωσιμότητας.
Η μονοκαλλιέργεια του Τουρισμού δεν είναι βιώσιμη ανάπτυξη, όσο κι αν τη θεωρούμε τη βαριά μας βιομηχανία, γιατί είναι συγκυριακή και ευάλωτη σε παγκόσμιες κρίσεις. Μια χώρα, της οποίας το μεγαλύτερο μέρος του ΑΕΠ θα βασίζεται στον τουρισμό, σε μια περιφερειακή ή και τοπική κρίση θα καταρρεύσει και οι πολίτες της θα δυστυχήσουν.
Οικονομία χωρίς ισορροπία μεταξύ των διαφόρων τομέων της παραγωγής δεν είναι βιώσιμη.
Επίσης, η κύρια τάση στην Ελλάδα ήταν μεγάλης κλίμακας ξενοδοχειακές μονάδες, όπου ο τομέας του τουρισμού απορροφούσε την μερίδα του λέοντος των επενδυτικών κεφαλαίων, κυρίως για μεγάλες επενδύσεις. Για να είναι βιώσιμη η τουριστική ανάπτυξη, θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη την οικολογική αντοχή, δηλ. την φέρουσα ικανότητα κάθε περιοχής.
Σε κάθε περίπτωση, ο τουρισμός δεν θα πρέπει να ανταγωνίζεται άλλους τομείς της οικονομίας, εξαντλώντας φυσικούς πόρους και με μη αναστρέψιμη αλλαγή των χρήσεων γης.
Τα προγράμματα τουριστικής κατοικίας θα πρέπει να στραφούν κυρίως στην αναβίωση εγκαταλελειμμένων παραδοσιακών οικισμών και αγροτουριστικών μονάδων με συμπληρωματικότητα αγροτικής παραγωγής και τουρισμού. Επίσης, υπάρχουν αξιόλογες εγκαταλελειμμένες τουριστικές εγκαταστάσεις που μπορούν να επαναξιοποιηθούν, όπως πχ. στη λίμνη Καϊάφα.
8.Δημόσια Διοίκηση
Μεγάλα περιθώρια βελτίωσης υπάρχουν και στη Δημόσια Διοίκηση παρά τις φιλότιμες προσπάθειες και τα χρήσιμα νομοσχέδια που έχουν ψηφιστεί. Πρέπει να απλοποιηθεί και να μειωθεί ακόμα δραστικότερα το τέρας της γραφειοκρατίας που είναι το ‘νούμερο ένα’ αποθαρρυντικό στοιχείο ακόμα περισσότερο και από την φορολογία για νέους επενδυτές. Πρέπει η διοίκηση να γίνει πιο ευέλικτη και φιλική προς τον πολίτη. Μένουν ακόμα πολλά να γίνουν στη Δημόσια Διοίκηση ως προς τις επικαλύψεις αρμοδιοτήτων και τον κατακερματισμό ευθυνών ανάμεσα στις υπηρεσίες, την πολυνομία, την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, αλλαγές που συμβάλουν στην αποτελεσματικότητα και έχουν μικρό οικολογικό αποτύπωμα.
9.Αποκέντρωση
Η αποκέντρωση είναι άλλος άξονας της βιωσιμότητας, όταν συνδυάζεται και με τις υπόλοιπες αρχές της. Αποκέντρωση σε διοικητικό, παραγωγικό, ενεργειακό, φορολογικό, ακόμα και εκπαιδευτικό επίπεδο οδηγεί σε πιο ευσταθές και βιώσιμο οικονομικό μοντέλο. Καλά παραδείγματα αποκέντρωσης έχουμε σε χώρες όπως Ελβετία, Αυστρία, Γερμανία κλπ.
Η κρίση και η υψηλή ανεργία ειδικά στην Αθήνα έχουν οδηγήσει μεμονωμένες περιπτώσεις κάποιων νέων ανθρώπων να εγκαταλείψουν την πρωτεύουσα και να αναζητήσουν έναν άλλο τρόπο ζωής. Πολλοί από αυτούς τολμούν επιχειρηματικές πρωτοβουλίες που συχνά στέφονται με επιτυχία. Αυτή η αναγκαστική αποκέντρωση όμως γίνεται ατομικά, αποσπασματικά και χωρίς σχέδιο. Το κράτος οφείλει να εντάξει την αποκέντρωση στον αναπτυξιακό σχεδιασμό του και να εφαρμόσει συγκεκριμένες πολιτικές, ώστε αυτό να μην γίνεται άναρχα.
Να δοθούν κίνητρα και προϋποθέσεις για διευκόλυνση της επιστροφής στην ύπαιθρο σε οικισμούς, ιδιαίτερα των ορεινών και νησιωτικών, όπως τράπεζα αγροτικής γης και κατοικίας προς μίσθωση/διάθεση/αγορά.
Η πολιτική ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. συγκέντρωσε το 40% του πληθυσμού της χώρας στην ΑΤΤΙΚΗ (το τελευταίο μεγάλο κύμα έγινε με τα ολυμπιακά έργα). Έτσι, ακόμα και εάν στα λόγια μιλούν για κάποια αποκέντρωση στην πράξη έκαναν το ακριβώς αντίθετο.
10.Παιδεία - Περιβαλλοντική Εκπαίδευση
Η βιώσιμη ανάπτυξη απαιτεί γνώση, πνευματική καλλιέργεια και οικολογική συνείδηση. Ο σημερινός πολίτης και στη χώρα μας με την αλόγιστη δανειοληψία έχει εθιστεί σε ένα πρότυπο ζωής όπου αντλεί κύρος, δύναμη, ευτυχία από τα υλικά αγαθά και λειτουργεί ατομικιστικά. Στην Ελλάδα καλλιεργήθηκε πολύ έντονα αυτό το πρότυπο τις τελευταίες δεκαετίες. Συνέβη μία αλλοτρίωση στον μέσο άνθρωπο που έχασε τη σχέση του με τη γη, την ύπαιθρο και τη συλλογική ευθύνη, αλλά και την έννοια του δημοσίου συμφέροντος και των κοινών αγαθών.
Στην αλλαγή συνειδήσεων συμβάλλει η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, της οποίας αποδέκτης και συμμέτοχος θα πρέπει να είναι κάθε μαθητής κάθε σχολείου αυτής της χώρας. Η συνήθης επιχειρηματολογία από τους Υπουργούς Παιδείας «δεν έχουμε ώρες» ή «δεν έχουμε χρήματα και βιβλία» για την περιβαλλοντική εκπαίδευση, είναι επιχείρημα που βασίζεται στην έλλειψη κατανόησης σε βάθος του αντικειμένου.
11.Νεανική Επιχειρηματικότητα
Επειδή το φλέγον ζήτημα αυτή τη στιγμή στη χώρα μας είναι η ανεργία και ιδιαίτερα των νέων, πρέπει να δούμε πώς θα δώσουμε στους άνεργους νέους την ευκαιρία να βγουν από την αδράνεια και τη μελαγχολία της φτώχειας, της ανεργίας και του κοινωνικού αποκλεισμού, μια διέξοδο σε νέους που δεν έχουν ίδια κεφάλαια, αλλά θέλουν να δημιουργήσουν παραγωγικές δραστηριότητες, σε τομείς και προτεραιότητες που περιέγραψα. Το να ζουν οι νέοι άνεργοι παθητικά από το οικογενειακό εισόδημα δεν ωφελεί σε τίποτα, ούτε την οικονομία, ούτε την κοινωνία, ενώ αν δημιουργήσουν κάτι, τότε θα έχουμε έστω έμμεσο όφελος από τον ΦΠΑ των παραγόμενων αγαθών και άλλες ενέργειες της οικονομίας.
Έχουμε ξεχάσει επίσης τα «επενδυτικά ευρωομόλογα» για προγράμματα Πράσινης Οικονομίας, που θα πρέπει να εκδοθούν στο πλαίσιο μιας πανευρωπαϊκής πολιτικής εξόδου από την κρίση.
Νέοι άνθρωποι με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και καινούργιες ιδέες πρέπει να στηριχθούν με παροχή κινήτρων. Θα μπορούσε για παράδειγμα να παραχωρηθούν κενά κτήρια σε αποβιομηχανοποιημένες περιοχές, όπου άνευ ενοικίου θα στήσουν το γραφείο και την εταιρεία τους, κάτι που γίνεται με μεγάλη επιτυχία σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
12.Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία (ΚΑΛΟ)
Η ΚΑΛΟ ακολουθεί τις αρχές της βιωσιμότητας και της Οικολογίας και δίνει θέσεις εργασίας. Η συμμετοχή των πολιτών στην ΚΑΛΟ στη χώρα μας είναι πολύ χαμηλή μέχρι σήμερα κι αυτό γιατί οι πολίτες αλλά και η διοίκηση και το κράτος δεν γνωρίζουν επαρκώς αυτό το νέο πεδίο οικονομίας. Η Κοινωνική Οικονομία θα πρέπει πλέον να ενταχθεί σε όλα τα εκπαιδευτικά προγράμματα (σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως Γαλλία, Ιταλία η ΚΑΛΟ διδάσκεται ήδη από τα δημοτικά σχολεία). Κυρίως, η ΚΑΛΟ θα πρέπει να ενταχθεί στα προγράμματα Πρόνοιας και Κοινωφελούς Εργασίας των Δήμων, αντί να προσλαμβάνουμε 8μηνους συμβασιούχους χωρίς προοπτική, καλλιεργώντας το όνειρο του δημοσίου υπαλλήλου. Η ψήφιση του νέου νομοσχεδίου για την ΚΑΛΟ είναι ένα πολύ θετικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Χρειάζεται όμως ένα ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς και ένα οικοσύστημα Κοινωνικής Οικονομίας.
Νέοι θεσμοί αλληλέγγυας οικονομίας, όπως π.χ. οι τράπεζες ανταλλαγής χρόνου εργασίας, τοπικά νομίσματα, μπορούν πέρα από την κρατική γραφειοκρατία και το επιχειρηματικό ιδιωτικό κέρδος να δημιουργήσουν θύλακες ασφάλειας απέναντι στην κρίση.
Προτεραιότητα στην αγροτο-διατροφή και την καινοτομία είναι σωστές επιλογές.
Με τον νέο αναπτυξιακό νόμο δίνονται φοροαπαλλαγές σε επιχειρήσεις για μεγάλες επενδύσεις (μέχρι το 10% της επένδυσης). Πρέπει να βρούμε τρόπους, ώστε με λίγα κεφάλαια να δουλέψουν πολλοί μέσα από δραστηριότητες έντασης εργασίας όπως οι ΚΟΙΝΣΕΠ.
Εκείνοι που χρειάζονται φοροαπαλλαγές είναι οι νέοι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μικροί επιχειρηματίες με καινοτόμες ιδέες, αυτούς πρέπει να στηρίξουμε, να τους ενθαρρύνουμε να συμπράξουν σε μικρές επιχειρήσεις, όπως για παράδειγμα με απαλλαγή από κάθε φόρο για 5 χρόνια και μετά τα 5, να τους απαλλάξουμε κατά 50% του φόρου για τα επόμενα 10 χρόνια.
Ας πάρουμε στα χέρια μας την υπόθεση μείωσης της ανεργίας. Ας κάνουμε το αντίθετο από αυτό που προτείνει η Ν.Δ., δηλαδή αντί για «πιο πολλά στους μεγάλους» εμείς να δώσουμε «περισσότερα στους μικρούς».
Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
είναι διαφορετική από αυτές της Δεξιάς, του Κέντρου και της Αριστεράς
Είναι μια πρόταση που αφορά όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας και συμπεριφοράς και που βασίζεται:
·
στην αειφορία και την βιωσιμότητα σε όλους τους τομείς της οικονομίας: αγροτική παραγωγή, κατασκευαστικός κλάδος (μεγάλης διάρκειας και αντοχής βιοκλιματικές κατασκευές), βιομηχανία, τουρισμός
·
στην αποκέντρωση και την ενίσχυση της επιστροφής στην ύπαιθρο με σχέδιο
·
στην προστασία των οικοσυστημάτων και της βιοποικιλότητας,
·
στην κοινωνική και διαγενεακή δικαιοσύνη
·
στην παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ
·
στην βιολογική γεωργία και κτηνοτροφία
·
στηνπροτεραιότητα στα μέσα μαζικής μεταφοράς και σταθερής τροχιάς (τραίνο, τράμ) και χρήση ποδηλάτου και διευκόλυνση του πεζού μέσα στις πόλεις.
Παγκόσμια Βιωσιμότητα – Κλιματική Αλλαγή
Οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου δεν είναι απλά η αιτία της αλλαγής του κλίματος, αλλά το σύμπτωμα ενός βρώμικου, σπάταλου και παράλογου μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης που ακολουθείται δεκαετίες τώρα.
Η πρωτοφανής κλιματική απειλή που αντιμετωπίζουμε πρέπει να μετατραπεί σε μια ευκαιρία για συνολική επαναξιολόγηση του μοντέλου αυτού.
Τα αποτελέσματα της υπερθέρμανσης του πλανήτη γίνονται όλο και πιο αισθητά και οδηγούν ήδη σε ερημοποίηση τεράστιες εκτάσεις σε πολλές περιοχές. Η Ελλάδα σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, ανήκει στις 18 πιο τρωτές περιοχές του πλανήτη εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής.
Χιλιάδες άνθρωποι που δεν μπορούσαν να καλλιεργήσουν τη γη τους, εγκαταλείπουν τον τόπο τους σε αναζήτηση καλύτερης τύχης. Ακόμα και στη Συρία εκτός από τον πόλεμο έχουμε έντονο και το φαινόμενο της ερημοποίησης.
Για να είναι βιώσιμη μια εθνική οικονομία με την ολιστική αντίληψη πρέπει να εντάσσεται στη λογική της βιωσιμότητας ολόκληρου του κόσμου, ολόκληρου του πλανήτη. Οι εθνικές στρατηγικές για την μείωση και μηδενισμό παραγωγής αερίων του θερμοκηπίου για την προστασία του κλίματος θα πρέπει να εντάσσονται στον παγκόσμιο σχεδιασμό. Η χώρα μας όπως και κάθε χώρα να βάλει πιο φιλόδοξους στόχους στο θέμα των κλιματικών αλλαγών.
Εν κατακλείδι, η οικονομία της Oικολογίας δεν χρεοκοπεί :
·
Γιατί οδηγεί σε αυτοδύναμες, ισχυρές, τοπικές, αυτάρκεις σε μεγάλο βαθμό οικονομίες, έξω από τη λογική της « μονοκαλλιέργειας » και δεν εννοώ μόνο την γεωργία.
·
Προωθεί την οικονομία των φυσικών και ανθρώπινων πόρων.
·
Προσανατολίζει την εργασία και τις επενδύσεις σε βιώσιμη κατεύθυνση.
·
Εφαρμόζει αντιμονοπωλιακή πολιτική περιορίζοντας την δράση των πολυεθνικών και των καρτέλ με αποτέλεσμα τα κέρδη να μένουν στις τοπικές κοινωνίες.