Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Politik την Παρασκευή 20 Ιουλίου 2018

Συνέντευξη στον Γ. Συμεωνίδη
«Χάθηκε κάποιος χρόνος το πρώτο εξάμηνο του 2015», παραδέχεται στη συνέντευξη που παραχωρεί στην «Politik» ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ- ανήκων στους Οικολόγους Πράσινους- Γιώργος Δημαράς, ο οποίος προσθέτει πάντως πως αυτός ο χρόνος σε σχέση με τον όλο που θα χρειαστεί για να επανέλθουμε στην κανονικότητα είναι πολύ λίγος. «Θα είναι μεγάλος ανεξαρτήτως από το ποιοι θα κυβερνούν» σημειώνει με νόημα.

Όσον αφορά τον «Κλεισθένη» και την απλή αναλογική στην τοπική αυτοδιοίκηση, υποστηρίζει πως τα περί ακυβερνησίας τα ισχυρίζονται όσοι έχουν συνηθίσει σε ένα δεσποτικό μοντέλο ή φοβούνται να μη χάσουν την εξουσία τους. Την ίδια ώρα, αποκαλεί τη συμφωνία των Πρεσπών την καλύτερη δυνατή με βάση τα δεδομένα όπως έχουν διαμορφωθεί. Ο κ. Δημαράς φροντίζει, εξάλλου, να διαχωρίσει τους Οικολόγους Πράσινους από το ΣΥΡΙΖΑ, τονίζοντας πως το πολιτικό σχέδιο της Οικολογίας είναι διαφορετικό όχι μόνο από τη Δεξιά, αλλά κι από την Αριστερά, πολύ περισσότερο από την εφαρμοζόμενη πολιτική της συγκεκριμένης κυβέρνησης, η οποία καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις δεσμεύσεις των μνημονίων.

«Η βελτίωση της ζωής μας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες»

 -Πόσο χρονικό διάστημα εκτιμάτε πως θα χρειαστεί προκειμένου ο μέσος πολίτης να αισθανθεί βελτίωση της ποιότητας ζωής του; Μήπως χάθηκε πολύτιμος χρόνος και με το τρίτο μνημόνιο;

«Η εύκολη απάντηση για έναν βουλευτή που στηρίζει την κυβέρνηση είναι να αφήσει να εννοηθεί ότι σύντομα όλα θα πάνε καλά και θα βελτιωθεί η ζωή του μέσου πολίτη. Οι πολίτες θέλουν να ακούσουν ευχάριστα νέα και συχνά δεν τους αρέσει η ωμή αλήθεια. Η αλήθεια είναι όμως πιο σύνθετη και η βελτίωση της ζωής μας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Το πιθανότερο είναι τα επόμενα χρόνια να έχουμε ετήσια ανάπτυξη της τάξεως του 2% με 2,5% και ανάλογη να είναι και η οικονομική βελτίωση του μέσου πολίτη. Εάν όμως θέλουμε να δούμε από άλλη οπτική γωνία τη ζωή μας και την οικονομία, θα έλεγα από μια οικολογική προσέγγιση, τότε θα βλέπαμε πιο αισιόδοξα τα πράγματα. Με τα ίδια οικονομικά μέσα, αν γίνεται καλύτερη κατανομή του πλούτου και καλύτερη διαχείριση σε κρατικό επίπεδο και σε ατομικό ή οικογενειακό, η ζωή θα γίνεται καλύτερη. Δεν επιτρέπει ο χώρος μιας συνέντευξης να το αναλύσουμε περισσότερο. Πάντως μπορώ να πω ότι, εάν δεν αλλάξουμε το υπόδειγμα–μοντέλο ζωής και οικονομίας, αντί να πάμε καλύτερα, θα πηγαίνουμε χειρότερα.

Στην ερώτησή σας μήπως χάθηκε πολύτιμος χρόνος με το τρίτο μνημόνιο, η απάντηση και εδώ δεν είναι τόσο απλή όπως θέλουν να την εμφανίζουν στα τηλεοπτικά πάνελ. Ο χρόνος για επάνοδο στην κανονικότητα θα είναι μεγάλος ανεξάρτητα από το ποιοι θα κυβερνούν. Το δημόσιο χρέος είναι το μεγαλύτερο του κόσμου (μετά την Ιαπωνία) ως ποσοστό του ΑΕΠ. Αυτό, σε συνδυασμό με τα “κόκκινα” δάνεια, το ασφαλιστικό, αλλά και τη διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας, όπως επιδεινώθηκε στην πενταετία 2004-2009 (κυβέρνηση ΝΔ – Κώστα Καραμανλή), κάνει τα πράγματα δύσκολα. Η απάντηση, επομένως, είναι ότι χάθηκε κάποιος χρόνος το πρώτο εξάμηνο του 2015, όταν δοκιμάζονταν τα όρια για πιθανή υποχώρηση των δανειστών σε σχέση με τη μείωση του δημόσιου χρέους, ο χρόνος όμως αυτός σε σχέση με τον όλο χρόνο που θα χρειαστεί για να επανέλθουμε στην κανονικότητα είναι πολύ λίγος».

–O «Κλεισθένης» ευνοεί την ακυβερνησία στην τοπική αυτοδιοίκηση; Υπάρχουν απαραίτητες τομές που δεν πραγματοποιούνται ούτε με το συγκεκριμένο νόμο;

«Στην ερώτηση αν ο Κλεισθένης οδηγεί σε ακυβερνησία, η απάντηση είναι ότι ακυβερνησία θα υπάρχει όπου οι εκπρόσωποι των πολιτών δεν θέλουν να κυβερνήσουν με όρους διαφάνειας, συνεννόησης και σύνθεσης. Τα περί ακυβερνησίας τα ισχυρίζονται όσοι έχουν συνηθίσει σε ένα δεσποτικό μοντέλο ή φοβούνται να μην χάσουν την εξουσία τους. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα δημάρχων, αλλά και ενός περιφερειάρχη από το χώρο της ΝΔ που οι αποφάσεις σε περιφερειακά ή δημοτικά συμβούλια λαμβάνονταν ομόφωνα ή με τη διαφωνία ελαχίστων. Με το νόμο που ψηφίστηκε («Κλεισθένης Ι») δεν αντιμετωπίστηκαν όλα τα ζητήματα της αυτοδιοίκησης. Πολύ σωστά δεν ετέθη σε αυτήν τη φάση και στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο το χωροταξικό των δήμων, ήτοι τα όρια και η έκταση των δήμων. Αυτά τα ζητήματα, καθώς και τα ζητήματα εσωτερικής αποκέντρωσης στην Αυτοδιοίκηση θα λυθούν με επόμενο νομοσχέδιο που θα ονομάζεται “Κλεισθένης II”».

Γ. Δημαράς: «Οι ενημερωμένοι Έλληνες θέλουν τη λύση με ΠΓΔΜ»

-Μήπως υποτιμήθηκε η λαϊκή αντίδραση στη συμφωνία των Πρεσπών σε μια περίοδο που είναι απαραίτητη η εθνική ομοψυχία;

«Η συμφωνία των Πρεσπών, κατά τη γνώμη μου, είναι η καλύτερη δυνατή,  με βάση τα δεδομένα όπως έχουν διαμορφωθεί. Εάν στη συγκεκριμένη ευνοϊκή συγκυρία δεν λυνόταν το πρόβλημα και έμενε άλυτο για καμιά δεκαετία ή περισσότερο, η θέση για τη χώρα μας θα ήταν χειρότερη, αφού όλες οι χώρες του κόσμου σταδιακά θα αναγνώριζαν την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ) ως σκέτη “Μακεδονία”. Όσον αφορά την ένταξη στο ΝΑΤΟ, θα βρισκόταν τρόπος να ενταχθεί το κράτος με ειδική σχέση, με την προσωρινή του ονομασία. Με αυτόν τον τρόπο, όσο το πρόβλημα έμενε άλυτο, οι νέοι όλου του κόσμου θα διαμόρφωναν την ψευδή εντύπωση ότι το μικρό κράτος που σήμερα ονομάζεται Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας αλλά κατά τη μεγάλη πλειονότητα των κρατών σκέτο “Μακεδονία” αποτελεί συνέχεια της αρχαίας Μακεδονίας. Με τη συμφωνία των Πρεσπών, το ζήτημα αυτό έχει ξεκαθαριστεί για όλα τα επίσημα έγγραφα, τόσο εσωτερικά στη χώρα όσο και στις διεθνείς συμφωνίες, με το όνομα “Βόρεια Μακεδονία”.

Οι ενημερωμένοι Έλληνες θέλουν τη λύση. Εάν η στάση της ΝΔ και του ΚΙΝ.ΑΛ (ΠΑΣΟΚ) ήταν στο πλαίσιο της γνωστής μέχρι σήμερα εθνικής γραμμής, αυτό θα βοηθούσε το λαό να καταλάβει ότι το συμφέρον μας, με βάση τα πραγματικά δεδομένα και όχι τα συναισθήματα ή τις επιθυμίες μας, είναι η λύση που δόθηκε με τη συμφωνία των Πρεσπών».

-Κέρδισαν ή έχασαν οι Οικολόγοι Πράσινοι από τη συνεργασία τους με το ΣΥΡΙΖΑ; Υπάρχει μέλλον σε αυτήν τη συνεργασία ακόμα κι αν δεν είστε στην κυβέρνηση;

«Οι Οικολόγοι Πράσινοι συνεργάστηκαν με το ΣΥΡΙΖΑ, αφού εντάχθηκαν στα ψηφοδέλτιά του περίπου 20 υποψήφιοι. Η συνεργασία έγινε σε μια φάση που η ελληνική κοινωνία ζητούσε την απαλλαγή από το δικομματισμό ΠΑΣΟΚ–ΝΔ που έφερε τη χώρα σε κατάσταση καταστροφής. Η εκλογή δύο βουλευτών των Οικολόγων Πράσινων, εκ των οποίων ο ένας έγινε υπουργός, συνέβαλε στο να προωθηθούν ζητήματα της οικολογίας, όπως η ανάρτηση και κύρωση των δασικών χαρτών, οι νόμοι για την ανακύκλωση, την κυκλική οικονομία, την κοινωνική οικονομία κ.λπ., όπως και το προεδρικό διάταγμα για την ένταξη μεγάλων εκτάσεων της χώρας στο δίκτυο προστασίας NATURA 2000. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να πούμε ότι γενικά η οικολογία ωφελήθηκε από αυτή τη συνεργασία. Θα μπορούσαμε όμως να πούμε ότι το κόμμα των Οικολόγων Πράσινων σε μεγάλο βαθμό συνδέθηκε στην κοινή γνώμη με την Αριστερά, τον ΣΥΡΙΖΑ και την Κυβέρνηση. Έτσι, ενώ υπήρξαν θετικά από την παρουσία του κόμματος στη Βουλή και την κυβέρνηση, παράλληλα περιορίστηκε το εύρος του ακροατηρίου του. Αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αρνητικό. Πρέπει όμως να τονίσω, για να το κατανοήσουν οι πολίτες, ότι το πολιτικό σχέδιο της Οικολογίας είναι διαφορετικό όχι μόνο από τη Δεξιά αλλά και από την Αριστερά. Πολύ περισσότερο, από την εφαρμοζόμενη πολιτική της συγκεκριμένης κυβέρνησης, που καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις δεσμεύσεις των μνημονίων».