Στην προχθεσινή μου τοποθέτηση είχα κάνει αναφορά για το που οδηγείται η παγκόσμια οικονομία με το ισχύον χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Τα σύγχρονα χρηματιστήρια έχουν μετατραπεί σε καθημερινά κερδοσκοπικά παιχνίδια με τις αγοραπωλησίες μετοχών και εταιρειών. Αυτό το παιχνίδι έγινε ένας παγκόσμιος τζόγος, που λειτουργεί αυτόνομα και ανεξάρτητα από την κεφαλαιακή ενίσχυση των εταιρειών.

Το σύστημα θα ήταν βιώσιμο μόνο:

·       Εάν υπήρχε ένα πλαίσιο κανόνων, όπου οι αποταμιευτές- επενδυτές θα είχαν τη δυνατότητα να γνωρίζουν την πραγματική οικονομική κατάσταση των εταιρειών πριν επενδύσουν.

·       Εάν η επένδυση γινόταν σε αύξηση κεφαλαίων που θα συνοδεύονταν από συγκεκριμένα σχέδια επενδύσεων των αντίστοιχων εταιρειών.  

·       Εάν υπήρχε αποτελεσματικός και αντικειμενικός εποπτικός μηχανισμός των χρηματιστηρίων που θα απέτρεπε κάθε προσπάθεια χειραγώγησης των μετοχών.

·       Εάν υπήρχαν ρυθμίσεις που θα απέκλειαν τον τζόγο που γίνεται με τις ταχύτατες αγοραπωλησίες μετοχών από ώρα σε ώρα και από εταιρεία σε εταιρεία (πχ. φόρος ΤΟΜΠΙΝ).

·       Εάν οι πολυάριθμοι μικρομέτοχοι είχαν τον τρόπο να ελέγχουν πραγματικά τις διοικήσεις των εισηγμένων στα χρηματιστήρια εταιρειών. 

Με αυτές τις προϋποθέσεις αλλά και πολλές άλλες που δεν μπορούν να αναπτυχθούν σε μια σύντομη ομιλία θα μπορούσαμε δυνητικά να είχαμε μια θετική για την οικονομία λειτουργία των χρηματιστηρίων.

Στην Ελλάδα το χρηματιστήριο όπως λειτούργησε μέχρι και σήμερα δεν βοήθησε καθόλου την πραγματική οικονομία να αναπτυχθεί σε κάποια σχετικά βιώσιμη βάση. Αντίθετα, συνέβαλε στην ανισορροπία της και στην κατάρρευση της.

Ως εκφραστής της Πολιτικής Οικολογίας και συνεργαζόμενος με τον ΣΥΡΙΖΑ στο Ελληνικό Κοινοβούλιο έχω την υποχρέωση να τοποθετηθώ και να αναπτύξω τον πυρήνα της οικολογικής πολιτικής που είναι η βιωσιμότητα σε κάθε επίπεδο, βιωσιμότητα για όλο τον πλανήτη, βιωσιμότητα για τις οικονομίες κάθε χώρας, αλλά και τις βιώσιμες κοινωνίες που για να είναι τέτοιες, χρειάζεται να έχουν συνοχή και κοινωνική δικαιοσύνη.

Εκτιμούμε, ως υποστηρικτές της Πολιτικής Οικολογίας, ότι η λειτουργία των χρηματιστηρίων όπως γίνεται στην πράξη εδώ και δεκαετίες δεν οδηγεί σε βιώσιμες οικονομίες. Τα χρηματιστήρια, με τον τρόπο που λειτουργούν, οδηγούν σε αποβιομηχάνιση χωρών και στην καταστροφή τοπικών οικονομιών ακόμα και εθνικών οικονομιών.

Το τελικό αποτέλεσμα είναι η συγκέντρωση του κεφαλαίου σε πολύ λίγους και η μετάλλαξη των οικονομιών  σε τεράστιους χάρτινους πύργους που από ένα απρόβλεπτο γεγονός μπορούν να καταρρεύσουν.

Η πολύ πιθανή κατάρρευση οδηγεί σε εξαθλίωση της πλειοψηφίας των ανθρώπων αλλά και σε μεγάλες καταστροφές της φύσης και των φυσικών πόρων του πλανήτη μας.

Το δικό μας «πράσινο» οικονομικό μοντέλο δεν έχει καμία σχέση με τις οικονομίες τύπου ‘καζίνο’.

Συμμετέχουμε στη διαχείριση της κατάστασης με την κυβέρνηση που έχει κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας να φέρουμε ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις. Δεν εννοούμε όμως την ενσωμάτωση στο οικονομικό σύστημα ως έχει.

Για τα συγκεκριμένα άρθρα του νομοσχεδίου έχω να παρατηρήσω ότι κινούνται σε θετική κατεύθυνση βελτιώνοντας θέματα διαφάνειας.

Ειδικά στο Άρθρο 6.

Ενισχύεται η διαφάνεια στον ευαίσθητο τομέα των διαφημίσεων στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, όπως επίσης και όσον αφορά τα ποσά που καταβάλλονται για χορηγίες.

Να θυμίσω τις ολοσέλιδες διαφημίσεις σε εφημερίδες και τις ακριβές διαφημίσεις σε τηλεοπτικά κανάλια, όταν οι τράπεζες δάνειζαν χωρίς εγγυήσεις τα ίδια αυτά κανάλια, που τα ήλεγχαν εταιρείες προμηθειών του Δημοσίου και κατασκευής δημόσιων έργων. Αυτή η ύποπτη σχέση τραπεζών, χρηματιστηρίων ΜΜΕ, Εταιρειών Δημοσίων Έργων και Προμηθειών πρέπει να σταματήσει.